Attollet reducis; bellis prætendet olivas
Compositis pax alma suas, terrasque revisens
Sedatas niveo virtus lucebit amictu:
Volvantur celeres anni! lux purpuret ortum
Expectata diu! naturæ claustra refringens,
Nascere, magne puer! tibi primaș, ecce, corollas
Deproperat tellus, fundit tibi munera, quicquid
Carpit Arabs, hortis quicquid frondescit Eois,
Altius, en! Lebanon gaudentia culmina tollit,
En! summo exultant nutantes vertice sylvæ.
Mittit aromaticas vallis Saronica nubes,
Et juga Carmeli recreant fragrantia cœlum.
Deserti lætâ mollescunt aspera voce
Auditur Deus! ecce Deus! reboantia circum
Saxa sonant, Deus; ecce Deus! deflectitur æther,
Demissumque Deum tellus capit; ardua cedrus,
Gloria sylvarum, dominum inclinata salutet.
Surgite convalles, tumidi subsidite montes!
Sternite saxa viam, rapidi discedite fluctus;
En! quem turba diu eccinerunt enthea, vates
En! salvator adest; vultus agnoscite cæci
Divinos, surdos sacra vox permulceat aures.
Ille cutim spissam visus hebetare vetabit,
Reclusisque oculis infundet amabile lumen;
Obstrictasque diu linguas in carinina solvet
Ille vias vocis pandet, flexusque liquentis
Harmoniæ purgata novos mirabitur auris.
Accrescunt teneris tactu nova robora nervis :
Consuetus fulcro innixus reptare bacilli
Nunc saltu capreas, nunc cursu provocat euros.
Non planctus, non moesta sonant suspiria; pectus
Singultans mulcet, lachrymantes tergit ocellos.
Vincla coercebunt luctantem adamantina mortem,
Æternoque
Eternoque Orci dominator vulnere languens
Invalidi raptes sceptri plorabit honores.
Ut qua dulce strepent scatebræ, qua lata virescunt
Pascua, qua blandum spirat purissimus aer,
Pastor agit pecudes, tencros modo suscipit agnos
Et gremio fotis selectas porrigit herbas,
Amissas modo quærit oves, revocatque vagantes;
Fidus adest custos, seu nox furat horrida nimbis,
Sive dies medius morientia torreat arva.
Postera sic pastor divinus scela heabit,
Et curas felix patrias testabitur orbis.
Non ultra infestis concurrent agmina signis,
Hostiles oculis flammas jaculantia torvis;
Non litui accendent bellum, non campus ahenis
Triste coruscabit radiis; dabit hasta recusa
Vomerem, et in falcem rigidus curvabitur ensis,
Atria, pacis opus, surgent, finemque caduci
Natus ad optatum perducet cæpta parentis.
Qui duxit sulcos, illi teret arca messem,
Et scræ texent vites umbracula proli.
Attoniti dumeta vident inculta coloni
Suave ruberc rosis, sitientesque inter arenas
Garrula mirantur salicntis murmura rivi.
Per saxa, ignivomi nuper spelæa draconis,
Canna viret, juncique tremit variabilis umbra.
Horruit implexo qua vallis sente, figuræ
Surgit amans abics teretis, buxique sequaces
Artificis frondent dextræ; palmisque rubeta
Aspera, odoratæ cedunt mala gramina myrto.
Per valles sociata lupo lascivict agna,
Cumque leone petet tutus præsepe juvencus.
Florca mansuetæ petulantes vincula tigri
Per ludum pueri injicient, et fessa colubri
Membra viatoris recreabunt frigore lingua.
Serpentes teneris nil jam lethale micantes
Tractabit palmis infans, motusque trisulcæ
Ridebit linguæ innocuos, squamasque. virentes
Aureaque admirans rutilantis fulgura cristæ.
Indue reginam, turritæ frontis honores
Tolle Salema sacros, quam circum gloria pennas
Explicat, incinctam radiata luce tiara!
En! formosa tibi spatiosa per atria, proles
Ordinibus surgit densis, vitamque requirit
Impatiens, lenteque fluentes increpat annos.
Ecce peregrinis fervent tua limina turbis ;
Barbarus en! clarum divino lumine templum
Ingreditur, cultuque tuo mansuescere gaudet.
Cinnameos cumulos, Nabathæi munera veris,
Ecce cremant genibus trite regalibus are!
Solis Ophyræis crudum tibi montibus aurum
Maturant radii; tibi balsama sudat Idume.
Ætheris en portas sacro fulgore micantes
Cœlicolæ pandunt, torrentis aurea lucis
Flumina prorompunt; non posthac sole rubesce
India nascenti, placidæve argentea noctis
Luna vices revehet; radios pater ipse diei
Proferet archetypos; coelestis gaudia lucis
Ipso fonte bibes, quæ circumfusa beatam
Regiam inundabit, nullis cessura tenebris,
Littora deficiens arentia deseret æquor;
Sidera fumabunt, diro labefacta tremore
Saxa cadent, solidique liquescent robora montis:
Tu secura tamen confusa elementa videbis,
Lætaque Messia semper dominabere regc,
Pollicitis firmata Dei, stabilita ruinis.
VITE qui varias vices
Rerum perpetuus temperat Arbiter,
Læto cedere lumini
Noctis tristitiam qui gelidæ jubet,
Acri sanguine turgidos,
Obductosque oculos nubibus humidis
Sanari voluit meos.
Et me, cuncta beans cui nocuit dies,
Luci reddidit et mihi.
Qua te laude, Deus qua prece prosequar?
Sacri discipulis libri
Te semper studiis utilibus colam:
Grates, summe Pater, tuis
Recte qui fruitur muneribus, dedit.
NUNC dies Christo memorando nato
Fulsit, in pectus mihi fonte purum
Gaudium sacro fluat, et benigni
Christe da tutam trepido quietem,
Christe, spem præsta stabilem timenti ;
Da fidem certam, precibusque fidis
[In Lecto, die Passionis. Apr. 13, 1781.]
SUMME Deus, qui semper amas quodcunque
Judice quo, scelerum est poenituisse salus:
Da veteres noxas animo sic flere novato,
Per Christum ut veniam sit reperire mihi.
[In Lecto. Dec. 25, 1782.]
SPE non inani confugis,
Peccator, ad latus meum;
Quod poscis, haud unquam tibi
Negabitur solatium.
[Nocte, inter 16 et 17 Junii, 1783*.]
SUMME Pater, quodcunque tuum† de corpore
Hoc statuat, precibus § Christus adesse velit:
Ingenio parcas, nec sit mihi culpa rogâsse T,
Qua solum potero parte, placere ** tibi.
* The night above referred to by Dr. Johnson was that in which a paralytic stroke had deprived him of his voice; and, in the anxiety he felt lest it should likewise have impaired his understanding, he composed the above Lines, and said, concerning them, that he knew at the time that they were not good, but then that he deemed his discerning this to be sufficient for the quieting the anxiety before mentioned, as it showed him that his power of judging was not diminished.
|