σε Ατταλος Αττάλου Αθηναῖος. « Οἵδε ἐνίκων τὸν νήμητον ἀγῶμα τῶν ὁμοδώων. « Παῖδας αὐληστάς. “ Διοκλῆς Καλλιμήδου Θηβαῖος. σε Παῖδας ἡγεμόνας. « Στρατῖνος Εὐνίκου Θηβαῖος. “Ανδρας Αὐλητάς. « Διοκλῆς Καλλιμήδου Θηβαῖος. 66% « Ρόδιππος Ῥοδίππου Αργεῖος. σε Τραγωδός. 66 Ιπποκράτης Αριστομένους Ῥόδιος. « Κωμωδός. “ Καλλίστρατος Εξακέστου Θηβαῖος. « Τὰ ἐπινίκια. “ Κωμωδιών Ποιητής. Αλέξανδρος Αριστίωνος Αθηναῖος.” Ἐν δὲ τῇ ἑτερᾷ δωρικῶς. « Μνασίνω ἄρχοντος ἀγωνοθετίοντος τὸν « Χαριτείσιον, εὐαριόστω πάντων οἳ τυΐδε ἐνικώσαν τὰ 66 66 « Αὐλειτάς. Περιγενείς Ἡρακλείδαο Κουζικηνός. σε Αὐλαευδός. Δαμηνέτος Γλαύκω ̓́Αργιος. “ Κιθαριστάς. Γάματρος Αμαλώω Αἰολεὺς ἀπὸ Μουρίνας. « Ασκλαπιόδωρος Πουθεάο Ταραντινός. Μύριχος Πολυκράτους Ἱαρώνυμος διογίτωνος ἄνδρεσσι χοραγεί. σαντες νικάσαντες διονύσου ἀνέθηκαν τίμωνος ἄρχοντος αὐλίοντος “ κλέος ᾄδοντος ἀλκισθένιος.” Ἐν ἑτέρῳ Λίθῳ. 66 συνάρχω ἄρχοντος, μεινὸς θειλουθίω, ἀρχι ......... ὡς Εὔβωλι · ἀρχεδάμω φωκεῖα ὃς ἀπέδωκα ἀπὸ τὰς σουγγραφῶ πέδα 66 ......... “ τῶν πολεμάρχων, κὴ τῶν κατοπτάων, ἀνελόμενος τὰς σουγγραφὼς τὰς κιμένας πὰρ εὐφρόνα, κὴ φιδίαν κὴ πασικλεῖν . κὴ τιμόμειδον φωκείας, κὴ δαμοτελεῖν λυσιδάμω, κὴ σε δίονυσον καφισοδώω χηρωνεῖα κατ τὸ ψαφισμα τῶ δάμω. "....... MOVIET DIM “ συνάρχω ἄρχοντος, μεινὸς ἀλαλκομενίω F ἀρνῶν, πολύκλειος ταμίας ἀπέδωκε εὔβωλυ ἀρχεδάμω φωκεῖ ἀπὸ τᾶς σουγγραφῶ “ τὸ καταλύπον κὰτ τὸ ψάφισμα τῶ δάμω, ἀνελόμενος τὰς σουγγραφὼ τὸ καταλύπον κὰτ τὸ ψάφισμα τῶ δάμω, ἀνελόμενος τὰς “ σουγγραφὼς τὰς κίμενας πὰρ σώφιλον, κὴ εὔφρονα φωκέας. “ Κὴ πὰρ διωνύσιον καφισοδώρω χηρωνέα, κὴ λυσίδαμον δαμο “ τέλιος πέδα τῶν πολεμάρχων, κὴ τῶν κατοπτάων. “Αρχοντος ἐν ἐρχομενὸ συνάρχω, μενὸς ̓Αλαλκομενίω, ἐν δὲ “ Γ ἐλατίη Μενοίταο Αρχελάω μεινὸς πράτω. Ομολογᾶ Εὔβωλυ « Η ἐλατίη, ο κὴ τῇ πόλι ἐρχομενίων. Ἐπειδὴ κεκομίστῃ Εὔσε βωλος πὰρ τῆς πόλιος τὸ δάνειον ἅπαν κὰτ τὰς ὁμολογίας τὰς “ τεθίσας συνάρχω ἄρχοντος, μεινὸς θειλουθίω, κὴ οὐτ ὀφειλέτη “ αὐτὼ ἔτι οὐθὲν πὰρ τὰν πόλιν, ἀλλ ̓ ἀπέχι πάντα περὶ παντὸς, σε κὴ ἀποδεδύανθι τῇ πόλι τὸ ἔχοντες τὰς ὁμολογίας, εἰ μὲν ποτὶ σε δεδομένον χρόνον Εὔβωλυ ἐπὶ νομίας F ἔτι ἀπέτταρα βούεσσι “ σοὺν ἵππυς δια κατίης Fι κατι προβάτυς σοὺν ἤγυς χειλίης ἀρχὶ “ τῷ χρόνῳ ὁ ἐνιαυτὸς ὁ μετὰ θύναρχον ἄρχοντα ἐρχομενίος ἀποσε γραφέσθη δὲ Εὔβωλον κατ ̓ ἐνιαυτὸν ἕκαστον πὰρ τὸν ταμίαν κὴ “ τὸν νόμων ἂν τάτε καΰματα τῶν προβάτων, κὴ τῶν ἠγῶν, κὴ σε τῶν βουῶν, κὴ τῶν ἵππων, κὴ κάτινα ἀσαμαίων θίκη τὸ πλεῖθος « μεὶ ἀπογράφεσο ὧδε πλίονα τῶν γεγραμμένων ἐν τῇ σουγχωρείσι ἡ δέκατις ......... η τὸ ἐννόμιον Εὔβωλον ὀφείλει 66 “ λις τῶν ἐρχομενίων ἀργουρίω ......... τετταράκοντα Εὔβωλυ “ καθ ̓ ἕκαστον ἐνιαυτὸν, κὴ τόκον φερέτω δραχμὰς ......... τας σε μνᾶς ἑκάστας κατὰ μεῖνα .... τὸν κὴ ἔμπρακτος ἔστω τὸν ......... καὶ τὰ ἑξῆς.” Ἐν ἄλλοις Λίθοις. « Ανοδώρα συνφορον χαῖρε.” ΝΟΚΥΕΣ. “ Καλλίπιτον ἀμφά ριχος, καὶ ἄλλαι.” Ἐν οὐδεμίᾳ ἐπιγραφῇ ἴδον τόνον, ἢ πνεῦμα, ἃ δὲ ἡμεῖς ὑπογράφομεν, οἱ παλαιοὶ προσέγραφον. Καὶ τὰ ἑξῆς. The following is the prospectus of a translation of Anacharsis into Romaic, by my Romaic master, Marmarotouri, who wished to publish it in England. ΕΙΔΗΣΙΣ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΚΗ. Πρὸς τοὺς ἐν φιλογενεῖς καὶ φιλέλληνας. ΟΣΟΙ εἰς βιβλία παντοδαπὰ ἐντρυφῶσιν, ἠξεύρουν πόσον εἶναι τὸ χρήσιμον τῆς Ἱστορίας, δι ̓ αὐτῆς γὰρ ἐξευρίσκεται ἡ πλέον μεμακρυσμένη παλαιότης, καὶ θεωροῦνται ὡς ἐν κατόπτρῳ ἤθη, πράξεις καὶ διοικήσεις πολλῶν καὶ διαφόρων Ἐθνῶν καὶ Γενῶν ὧν τὴν μνήμην διεσώσατο καὶ διασώσει ἡ Ἱστορικὴ Διήγησις εἰς αἰῶνα τὸν ἅπαντα. Μία τέτοια Επιστήμη εἶναι εὐαπόκτητος, καὶ ἐν ταὐτῷ ὠφέλιμη, ἢ κρεῖττον εἰπεῖν ἀναγκαία· διατὶ λοιπὸν ἡμεῖς μόνοι νὰ τὴν ὑστερούμεθα, μὴ ἠξεύροντες οὔτε τὰς ἀρχὰς τῶν Προγόνων μας, πόθεν πότε καὶ πῶς εὐρέθησαν εἰς τὰς Πατρίδας μας, οὔτε τὰ ἤθη, τὰ κατορθώματα καὶ τὴν διοίκησίν των; *Αν ἐρωτήσωμεν τοὺς ἀλλογενεῖς, ἠξεύρουν νὰ μᾶς δώσουν ὄχι μόνον ἱστορικῶς τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν πρόοδον τῶν Προγόνων μας, ἀλλὰ καὶ τοπογραφικῶς μᾶς δείχνουν τὰς θέσεις τῶν Πατρίδων μας, καὶ οἱονεὶ χειραγωγοί γινόμενοι μὲ τοὺς γεωγραφικούς τῶν Πίνακας, μᾶς λέγουν, ἐδὼ εἶναι αἱ ̓Αθῆναι, ἐδὼ ἡ Σπάρτη, ἐκεῖ αἱ Θῆβαι, τόσα στάδια ἢ μίλια ἀπέχει ἡ μία Ἐπαρχία ἀπὸ τὴν ἄλλην. Τοῦτος ᾠκοδόμησε τὴν μίαν πόλιν, ἐκεῖνος τὴν ἄλλην καὶ τλ. Προσέτι ἂν ἐρωτήσωμεν αὐτοὺς τοὺς μὴ Ἕλληνας χειραγωγοὺς μας, πόθεν ἐπαρακινήθησαν νὰ ἐξερευνήσουν ἀρχὰς τόσον παλαιὰς, ἀνυποστόλως μᾶς ἀποκρίνονται μὲ αὐτοὺς τοὺς λόγους. σε Καθώς σε ὁ ἐκ Σκυθίας Ανάχαρσις, ἂν δὲν ἐπεριέρχετο τὰ πανευφρόσυνα “ ἐκεῖνα Κλίματα τῆς Ἑλλάδος, ἂν δὲν ἐμφορεῖτο τὰ ἀξιώματα, “ τὰ ἤθη καὶ τοὺς νόμους τῶν Ἑλλήνων, ἤθελε μείνῃ Σκύθης καὶ “ τὸ ὄνομα καὶ τὸ πρᾶγμα· οὕτω καὶ ὁ ημέτερος Ἰατρὸς, ἂν δὲν σε ἐμάνθανε τὰ τοῦ Ἱπποκράτους, δὲν ἐδύνατο νὰ προχωρήσῃ εἰς “ τὴν τέχνην τοῦ. “Αν ὁ ἐν ἡμῖν Νομοθέτης δὲν ἐξέταζε τὰ τοῦ « Σόλωνος, Λυκούργου, καὶ Πιττακοῦ, δὲν ἐδύνατο νὰ ῥυθμήσῃ σε καὶ νὰ καλιεργήσῃ τὰ ἤθη τῶν ὁμογενών του· ἂν ὁ Ρήτωρ δὲν “ ἀπηνθίζετο τὰς εὐφραδείας καὶ τοὺς χαριεντισμοὺς τοῦ Δημοσθέ · νους, δὲν ἐνεργοῦσεν εἰς τὰς ψυχὰς τῶν ἀκροατῶν τοῦ. ̓́Αν ὁ « Νέος Ανάχαρσις, ὁ Κύριος ̓Αββᾶς Βαρθολομαῖος δὲν ἀνεγίνωσκε σε μὲ μεγάλην ἐπιμονὴν καὶ σκέψιν τοὺς πλέον ἐγκρίτους συγγρα66 φεῖς τῶν Ἑλλήνων, ἐξερευνῶν αὐτοὺς κατὰ βάθος ἐπὶ τρίακοντα “ δύω ἔτη, δὲν ἤθελεν ἐξυφάνῃ τούτην τὴν περὶ Ἑλλήνων Ιστο“ ρίαν τοῦ, ἥτις Περιήγησις τοῦ Νέου ̓Αναχάρσεως παρ ̓ αὐτοῦ σε προσωνομάσθη, καὶ εἰς ὅλας τὰς Εὐρωπαϊκὰς Διαλέκτους μετεσε γλωττίσθη.” Καὶ ἐν ἑνι λόγῳ, οἱ Νεώτεροι, ἂν δὲν ἔπερναν δία ὁδηγοὺς τοὺς Προγόνους μας, ἤθελαν ἴσως περιφέρωνται ματαίως μέχρι τοῦ νῦν. Αὐτὰ δὲν εἶναι Λόγια ἐνθουσιασμένοι διὰ τὸ φιλογενὲς Γραικοῦ, εἶναι δὲ φιλαλήθους Γερμανοῦ, ὅστις ἐμετάφρασε τὸν Νέον Ανάχαρσιν ἀπὸ τοῦ Γαλλικοῦ εἰς τὸ Γερμανικόν. *Αν λοιπὸν καὶ ἡμεῖς θέλωμεν νὰ μεθέξωμεν τῆς γνώσεως τῶν λαμπρῶν κατορθωμάτων ὁποῦ ἔκαμαν οἱ θαυμαστοὶ ἐκεῖνοι Προπάτορες ἡμῶν, ἂν ἐπιθυμῶμεν νὰ μάθωμεν τὴν πρόοδον καὶ αὔξησίν τῶν εἰς τὰς Τέχνας καὶ Ἐπιστήμας καὶ εἰς κάθε ἄλλο εἶδος μαθήσεως, ἂν ἔχωμεν περιέργειαν νὰ γνωρίσωμεν πόθεν καταγόμεθα, καὶ ὁποίους θαυμαστοὺς καὶ μεγάλους ἄνδρας, εἰ καὶ προγόνους ἡμῶν, φεῦ, ἡμεῖς δὲν γνωρίζομεν, εἰς καιρὸν ὁποῦ οἱ ἀλλογενεῖς θαυμάζουσιν αὐτοὺς, καὶ ὡς πατέρας παντοιασοῦν μαθήσεως σέβονται, ἅς συνδράμωμεν ἅπαντες προθύμως εἰς τὴν ἔκδοσιν τοῦ θαυμασίου τούτου συγγράμματος τοῦ Νέου ̓Αναχάρσεως. Ἡμεῖς οὖν οἱ ὑπογεγραμμένοι θέλομεν ἐκτελέσει προθύμως τὴν μετάφρασιν τοῦ Βιβλίου μὲ τὴν κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν καλὴν φράσιν τῆς νῦν καθ ̓ ἡμᾶς ὁμιλίας, καὶ ἐκδόντες τοῦτο εἰς τύπον, θέλομεν τὸ καλλωπίσει μὲ τοὺς Γεωγραφικοὺς Πίνακας μὲ ἁπλᾶς Ρωμαϊκὰς λέξεις ἐγκεχαραγμένους εἰς ἐδικάμας γράμματα, προστιθέντες ὅτι ἄλλο χρήσιμον καὶ ἁρμόδιον εἰς τὴν ̔Ιστορίαν. Ολον τὸ σύγγραμμα θέλει γένει εἰς Τόμους δώδεκα κατὰ μίμησιν τῆς Ἰταλικῆς ἐκδόσεως. Ἡ τιμὴ ὅλου τοῦ Συγγράμματος εἶναι φιορίνια δεκαέξη τῆς Βιέννης διὰ τὴν προσθήκην τῶν γεωγρα φικῶν πινάκων. Ὁ φιλογενὴς οὖν Συνδρομητὴς πρέπει νὰ πληρώσῃ εἰς κάθε Τόμον φιορίνι ἕνα καὶ Καραντανία εἴκοσι τῆς Βιέννης, καὶ τοῦτο χωρὶς καμμίαν πρόδοσιν, ἀλλ ̓ εὐθὺς ὁποῦ θέλει τῷ παραδοθῇ Ο Τόμος τυπωμένος καὶ δεμένος. Εῤῥωμένοι καὶ εὐδαίμονες διαβιώοιτε Ελλήνων Παῖδες. Τῆς ὑμετέρας ἀγάπης ἐξηρτημένοι. Ιωάννες Μαρμαροτούρης. Δημήτριος Βενιέρης. Σπυρίδων Πρεβέτος. Ἐν Τριεστίῳ, τῇ πρώτῃ Οκτωβρίου, 1799. |