M. Tullius Cicero de officiis, de senectute, et de amicitiaJ. H. Parker, 1855 - 73 páginas |
Otras ediciones - Ver todas
M. Tullius Cicero de officiis, de senectute, et de amicitia Marcus Tullius Cicero Vista completa - 1855 |
Términos y frases comunes
ætas ætate ætatis aliquid amici amicitia animi animo benevolentia boni bonum causa certe Cicero consul corporis cujus debet dicere dixi Ennius eorum esset facere fortuna fuisse genere gloria GRAMMAR GREEK LANGUAGE Hæc igitur Hannibal homines honesta honestate honestum hujus illa ille illud injuria ipsa ipsi ista Itaque jure jurejurando justitia Læli Lysandrum magis major majores maxime mihi multa natura naturæ necesse neque nihil nulla numquam officiis officium omni omnibus omnino omnium opes patriæ Periclem posse possit possunt potest potius præ præcepta præclare præsertim præter præterea propter prudentia publicæ Pythagoram quæ quædam quæque quærimus Quamobrem quamquam quidquam quis quisque quoniam quos quum ratio rebus Regulus reipublicæ rempublicam republica rerum sæpe satis Scævola scientia Scipio semper senatus senectus senectute senectutis sint solum Sophocles suæ suum tamen tamquam Themistocles THUCYDIDES turpe utile utilia utilitas utilitatem utilitatis videtur viri virtute virtutis vita vitæ vols voluptatem
Pasajes populares
Página 35 - Ut enim pulchritudo corporis apta compositione membrorum movet oculos et delectat hoc ipso, quod inter se omnes partes cum quodam lepore consentiunt, sic hoc decorum, quod elucet in vita, movet approbationem eorum, quibuscum vivitur, ordine et constantia et moderatione dictorum omnium atque factorum.
Página 20 - Cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares: sed omnes omnium caritates patria una complexa est: pro qua quis bonus dubitet mortem oppetere, si ei sit profuturus?
Página 25 - Vixerunt nonnulli in agris, delectati re sua familiari. His idem propositum fuit quod regibus, ut ne qua re egerent, ne cui parerent, libertate uterentur; cujus proprium est sic vivere ut velis.
Página 20 - ... et quamquam omnis virtus nos ad se allicit facitque, ut eos diligamus, in quibus ipsa inesse videatur, tamen iustitia et liberalitas id maxime efficit.
Página 35 - Adhibenda est igitur quaedam reverentia adversus homines et optimi cuiusque et reliquorum. Nam neglegere, quid de se quisque sentiat, non solum arrogantis est, sed etiam omnino dissoluti.
Página 15 - ... contrarium. Sed credo, deos immortales sparsisse animos in corpora humana, ut essent, qui terras tuerentur, quique caelestium ordinem contemplantes, imitarentur eum vitae modo atque constantia.
Página 5 - Itaque eorum ipsorum, quce ad&pectu sentiuntur, nullum aliud animal pulchritudinem, venustatem, convenientiam partium sentit ; quam similitudinem natura ratioque ab oculis ad animum transferens, multo etiam magis pulchritudinem, constantiam, ordinem in consiliis factisque conservandum putat...
Página 102 - Detrahere igitur alteri aliquid, et hominem hominis incommodo suum augere commodum, magis est contra naturam, quam mors, quam paupertas, quam dolor, quam cetera, quae possunt aut corpori accidere aut rebus externis.
Página 60 - MADVIG'S LATIN GRAMMAR. A Latin Grammar for the Use of Schools. By Professor MADVIG, with additions by the Author. Translated by the Rev. G. WOODS, MA Uniform with JELF'S "Greek Grammar.
Página 12 - Nam cum sint duo genera decertandi, unum per disceptationem, alterum per vim, cumque illud proprium sit hominis, hoc beluarum, confugiendum est ad posterius, si uti non licet superiore.