419. Ἂν δὲ μὴ δράσω τόδε. Manifesto legendum φθάσω τάδε. Vid. Valck. ad Phœn. 982. de usu verbi φθάνω et ad v. 430. de τάδε sapissime versum claudente. Mox lege Kai (vulgo εἰς χεῖρα γῇ ξυνήψαν εἶτα : ut constructio sit ἐκφύγοντες καὶ, εἰ ξυνήψαν χεῖρα γῆ, εἶτα : nam sæpe cum participio conjungitur sira vid. Bl. ad Prom. 802. Quod ad ῥοαῖσιν vice πνοαίσιν: eadem var. lect. in Soph. Αntig. 1298. Redde χερσόθεν ῥοαῖσιν ebbing tide.

439. An legendum οὐ τὸ σόν γ', (subaudito κατὰ) ἀπόλλυται χάρις : et mox οὐκ ἔχω τι χρήσιμον. Quanquam hæc fortasse sunt nimis subtilia. Longe majora restant peccata corrigenda, quæ tempore alio depromentur.

FRAGMENT OF LONGUS.

5

10

Καὶ ἐλθὼν ἅμα τῇ Χλόῃ πρὸς τὸ νυμφαῖον, τῇ μὲν ἔδωκε καὶ τὸν χιτωνίσκον καὶ τὴν πήραν] φυλάττειν, αὐτὸς δὲ, τῇ πηγῇ προστὰς, τήν τε κόμην καὶ τὸ σῶμα πᾶν ἀπελαύετο. ἦν δὲ ἡ μὲν κόμη μέλαινα καὶ πολλὴ, τὸ δὲ σῶμα ἐπίκαυτον ἡλίῳ. εἴκασεν ἄν τις αὐτὸ χρώζεσθαι τῇ σκιᾷ τῆς κό μης. ἐδόκει δὲ τῇ Χλόη θεωμένη καλὸς ὁ Δάφνις, ὅτι [μὴ] πρότερον αὐτῇ καλὸς ἐδόκει, τὸ λουτρὸν ἐνόμιζε τοῦ κάλλους αἴτιον. καὶ τὰ νῶτα δὲ ἀπολουούσης, ἡ σὰρξ ὑπέπιπτε μαλθακή. ὥστε λαθοῦσα ἑαυτῆς ἥψατο πολλάκις εἰ τρυφε ρώτερον εἴη πειρωμένη. καὶ, τότε μὲν γὰρ ἐπὶ δυσμαῖς ἦν ὁ ἥλιος, ἀπήλασαν τὰς ἀγέλας οἴκαδε, καὶ επεπόνθει Χλόη περιττὸν οὐδὲν, ὅτι 20 μὴ Δάφνιν ἐπεθύμει λουόμενον ἰδέσθαι πάλιν. τῆς δὲ ὑστεραίας, ὡς ἧκον εἰς τὴν νομὴν, ὁ μὲν Δαφ

15

...... custodiendas. Ipse

et

autem, quum ad fontem accessisset, comas corpusque omne abluere coepit. Nigrae erant comae spissae: corpus sole torridulum. Ipsum quis putaret vel a capillitii umbra colorem trahere. Ast pulcer Daphnis contemplanti Chloe videbatur; Quodque non antea ipsi pulcer visus esset, pulchri

tudinis caussam lavacrum illud existimabat. Dum vero (ipsa) ejus tergori abluendo manum porrexisset, carnes ita molliculae

occurrebant, ut quid age-
ret nescia, se ipsam saepius
tangeret; ac an illud lae-
vius delicatiusve esset, ex-
periretur. Sed tunc (jam
enim sol ad extremum oc-

cidentem properabat) ar
menta domum duxerunt;
Nec aliud sane novi in se
Chloe
experta est, ni quod
fortasse Daphnin se lavau-

ΤΟ

25

νις ὑπὸ τῇ δρυΐ τῇ συνήθει καθεζό
μενος ἐσύμιττε, καὶ ἅμα τὰς ἀγέ- 95
λας ἐπεσκόπει κατακειμένας, καὶ
ὥσπερ τῶν μελῶν ἀκροωμένας· ἡ
δὲ Χλόη, πλησίον καθημένη, καὶ
τὴν ἀγέλην μὲν τῶν προβάτων ἐπέ-
βλεπε, τὸ δὲ πλέον εἰς Δάφνιν 30
ἑώρα· καὶ ἐδόκει καλὸς αὐτῇ συ
ρίττων πάλιν, καὶ αὖθις αἰτίαν
ἐνόμιζε τὴν μουσικὴν τοῦ κάλλους,
ὥστε μετ' ἐκεῖνον καὶ αὐτὴ τὴν
σύριγγα ἔλαβεν, εἴ πως γένοιτο 35
καὶ αὐτὴ καλή. ἔπεισε δὲ αὐτὸν
καὶ λούσασθαι πάλιν, καὶ λουόμε
νον εἶδε, καὶ ἰδοῦσα ἥψατο, καὶ
ἀπῆλθε πάλιν ἐπαινέσασα, καὶ ὁ
ἔπαινος ἦν ἔρωτος ἀρχή. ὅ, τι μὲν 40
οὖν ἔπασχεν οὐκ ᾔδει νέα κόρη, καὶ
ἐν ἀγροικίᾳ τεθραμμένη, καὶ οὐδὲ
ἄλλου λέγοντος ἀκούσασα τὸ τοῦ
ἔρωτος ὄνομα. ἄση δὲ αὐτῆς εἶχε
τὴν ψυχὴν, καὶ τῶν ὀφθαλμῶν οὐκ 45
ἐκράτει, καὶ πολλὰ ἐλάλει Δάφ
νιν. τροφῆς ἠμέλει, νύκτωρ ἠγρύπα
νει, τῆς ἀγέλης κατεφρόνει· νῦν
ἐγέλα, νῦν ἔκλαιεν· εἶτα ἐκά-
θευδεν, εἶτα ἀνεπήδα· ωχρία τὸ 50
πρόσωπον, ἐρυθήματι αὖθις ἐφλέ
γετο· οὐδὲ βοὺς οἴστρῳ πληγείσης
τοσαῦτα ἔργα. ἐπῆλθόν ποτε αὐτῇ
καὶ τοιοῖδε λόγοι μόνῃ γενομένη.
νῦν ἐγὼ νοσῶ μὲν, τί δὲ ἡ νόσος 55
ἀγνοῶ· ἀλγῶ, καὶ ἕλκος οὐκ
· ἔστι μοι· λυποῦμαι, καὶ οὐδὲν
· τῶν προβάτων ἀπόλωλέ μοι
καίομαι, καὶ ἐν σκιᾷ τοσαύτῃ
κάθημαι. πόσοι βάτοι με πολ- 60
λάκις ἤμυξαν, καὶ οὐκ ἔκλαυσα·
· πόσαι μέλιτται κέντρα ἐνῆκαν,
· ἀλλὰ ἔφαγον· τουτὶ δὲ τὸ νύτε

1

tem rursus videre cuperet. Postera autem luce, quum ad pascua rediissent, ad suetam quercum sedens Daphnis, fistula canebat, ac simul capras suas, huc illucque adjacentes et carmini fere intentas, vigili oculo observabat; Adque ejus latus reclinata Chloe et ipsa ovium gregem tuebatur, ac in Daphnin plerumque ocellos flectebat. Ipse ei rursus fistula canens pulcer videbatur: Et ipsa rursus musicam pulchritudinis caussam putabat: Quo factum ut et ipsa postea fistulam sumeret, si unquam scilicet et

ipsa pulcra fieri posset

tentatura. Ut rursum etiam ille lavatum descenderet, suasit; Et lavantem vidit; Et quam vidisset, tetigit; Et illo laudate recessit; Et laus

amoris initium erat. Verum puella adhuc tenera, et ruri aspere nutrita, quod jam in se sentiebat, prorsus ignorabat; quum nec ipsum amoris nomen ab ullo prolatum unquam audivisset. Angor tamen animi quidam ejus occuparat pectus: Non ipsa oculorum suorum potens: Multus semper in ejus ore Daphnis. Nulla cibi cura : Vigiles noctes : Gregis ipsius fastidium. Nunc risus in vultu: Nunc luctus et moestitia. Recumbebat modo ad quietem; Modo rapida prosiliebat. Nunc genae pallore perfusae; nunc vivido rubore flammantes. Non haec sane vel oestro percitae bovis

Δάφνις, καὶ γὰρ τὰ ἄνθη και · λὸν ἡ σύριγξ αὐτοῦ φθέγγεται,

6.

laboro Ast quinam sit 'morbus, ignoro. Doleo; · Nec vulnus adest. Ani

mo sum moesta ; Nec ul

. lam ovicularum amisi.

Uror; Ac in tam pulcra sedeo arboris um• bra. Quot jam frequenter spinae me pupugerunt; Nec tamen gemi • tus emisi ! Quot me api• culae aculeo petierunt; et ego tamen cibum sumpsi! Id quod nunc pectus • transverberat meum, id • omnium longe est ama

80rissimum. Pulcer qui

' dem Daphnis: Nam et
flores pulcri. Dulce quid
ejus fistula sonat; Nam
* et lusciniae.
Sed non

' harum rerum ulla mihi

καὶ γὰρ αἱ ἀηδόνες, ἀλλ ̓ ἐκείνων οὐδείς μοι λόγος. εἴθε αὐτοῦ σύριγξ ἐγενόμην, ἵν ̓ ἐμπνέῃ μοι· 70 · εἴθε αἶξ, ἵν ̓ ὑπ' ἐκείνου νέμωμαι. · ὦ πονηρὸν ὕδωρ, μόνον Δάφνιν · καλὸν ἐποίησας, ἐγὼ δὲ μάτην ἀπελουσάμην. οἴχομαι, Νύμφαι φίλαι, καὶ οὐδὲ ὑμεῖς σώζετε 75 τὴν παρθένον, τὴν ἐν ὑμῖν τρα φεῖσαν. τίς ὑμᾶς στεφανώσει μετ ̓ ἐμέ; τίς τοὺς ἀθλίους ἄρ νας ἀναθρέψει; τίς τὴν λάλον ἀκρίδα θεραπεύσει, ἣν πολλὰ καμοῦσα ἐθήρασα, ἵνα με κατα κοιμίζει φλεγομένη παρὰ τὰ ἄν6 τρα, νῦν δὲ, ἐγὼ μὲν ἀγρυπνώ · διὰ Δάφνιν, ἡ δὲ μάτην λαλεῖ. Τοιαῦτα ἔπασχε, τοιαῦτα ἔλεγεν, δ5 ἐπιζητοῦσα τοῦ ἔρωτος ὄνομα. Δόρκων δὲ ὁ βουκόλος, ὁ τὸν Δάφ νιν ἐκ τοῦ σιῤῥοῦ καὶ τὸν τράγον ἀνιμησάμενος, ἀρτιγένειας μειρα κίσκος, εἰδὼς ἔρωτος καὶ τὰ ἔργα, 90 καὶ τὰ ὀνόματα, εὐθὺς μὲν ἀπ ̓ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐρωτικῶς τῆς Χλόης διετέθη, πλειόνων δὲ διαγενομένων, μᾶλλον τὴν ψυχὴν ἐξε πυρσεύθη· καὶ τοῦ Δάφνιδος ὡς παι- 95 δὸς καταφρονήσας, ἔγνω κατερ γάσασθαι δώροις ἢ βίᾳ. Τὰ μὲν δὴ πρῶτα δώρα αὐτοῖς ἐκόμισε, τῷ μὲν σύριγγα βουκολικὴν, και λάμους [ἔχουσαν] ἐννέα χαλκῷ 100 δεδεμένους ἀντὶ κηροῦ, τῇ δὲ νεβρίδα βακχικήν· καὶ αὐτῇ τὸ χρώμα ἦν ὥσπερ γεγραμμένον χρώμασιν.

ratio. Utinam ego ipsa ejus fierem fistula, quo me tangeret spiritu! Utinam ejus capella, quo me ipse pastum duce* ret ! Pereas, mala aqua! • Tu solum Daphnin pulcrum reddidisti: Egofrus tra me lavi. Oh, bol 'nae Nymphae! Ego jam • linquor animo : Ego jam pereo; Nec vos me vir'gunculam, me vobis • nutritam servabitis! Quis vobis post me corollas • imponet ? Quis misellos agnos enutriet? Quis loquacem gryllum curabit, quem ego multo cum la

ἐντεῦθεν δὲ φίλος νομιζόμενος, τοῦ

'nam suam vocem fundit.'

μὲν Δάφνιδος ἠμέλει κατ' ὀλίγον, 105 Haec et similia patiebatur

τῇ Χλόῃ δὲ ἀνὰ πάσας ἡμέρας ἐπέφερεν ἢ τυρὸν ἁπαλὸν, ἢ στέφα νον ἀνθηρὸν, ἢ μῆλον ὡραῖον. ἐκόμισε δέ ποτε αὐτῇ καὶ μόσχον

misella; Haec et similia spargebat; Ac adhuc illi amoris nomen quaerebatur. Dorcon autem boum pastor, ille qui Daphnin et caprum e fovea extrax

ὀρειγεννητὸν, καὶ κισσύβιον διά-110 erat, primae lanuginis ju

χρυσον, καὶ ὀρνίθων ὀρείων νεοτ-
τούς. ἡ δὲ, ἄπειρος οὖσα τέχνης
ἐραστοῦ, λαμβάνουσα μὲν τὰ δῶρα
ἔχαιρε, μᾶλλον δὲ ἔχαιρεν ὅτι
Δάφνιδι εἶχεν αὐτὴ χαρίζεσθαι.115
καὶ, ἔδει γὰρ ἤδη καὶ Δάφνιν γνῶ-
ναι τὰ ἔρωτος ἔργα, γίνεταί ποτε
τῷ Δόρκωνι πρὸς αὐτὸν ὑπὲρ κάλ
λους ἔρις· καὶ ἐδίκαζε μὲν Χλόη,

venculus, quique amoris et opera et nomina optime nosset, ab illo statim die amatorio igne in Chloen ferri coepit; Quumque diebus aliis interlapsis, majus animo incendium concepisset, Daphnin uti puerum spernens, reni sibi vel donis, vel vi conficiendam esse constituit. Ac

adtulit; huic pastoritiam fistulam, quae calamos novem haberet, cerae vice, flavo aere conjunctos: illi hinnuleam Baccho dignam 125pellem, cujus sane color uti coloribus varie pictus erat. Ab hac re amici loco habitus, brevi Daphuin omnino neglexit; Chloe vero ferebat ille quotidie vel caseolum mollem, vel

ἔκειτο δὲ ἄθλον τῷ νικήσαντι φι-120primum iis quidem dona λῆσαι Χλόην. Δόρκων δὲ πρότε ρος ὧδε ἔλεγεν· · ἐγω, παρθένε, μείζων εἰμὶ Δάφνιδος, καὶ ἐγὼ μὲν βουκόλος, ὁ δὲ αἰπόλος, το σοῦτον κρείττων, ὅσον αἰγῶν βόες· καὶ λευκός εἰμι ὡς γάλα, καὶ πυρὸς ὡς θέρος μέλλον ἀμᾶσθαι, καί [με] ἔθρεψε μήτηρ, · οὐ θηρίον. οὗτος δέ ἐστι μικρὸς · καὶ ἀγένειος ὡς γυνὴ, καὶ μέλας 130 · ὡς λύκος, νέμει δὲ τράγους ὁδω

δεινόν. καὶ ἔστι πένης

ὡς μηδὲ κύνα τρέφειν, εἰ δ ̓, ὡς λέγουσι, καὶ αὶξ αὐτῷ γάλα δέ δωκεν, οὐδὲν ἐρίφων διαφέρει.

Ταῦτα καὶ τοιαῦτα ὁ Δύρκων, καὶ μετὰ ταῦτα ὁ Δάφνις· ἐμὲ αἷς ἀνέ θρεψεν, ὥσπερ τὸν Δία· νέμω δὲ τράγους ὡς τούτους βοῶν μείζο " νας ξω. αὐτῶν, ὅτι μηδὲ ὁ Παν, καί τοι γε ὤν, τὸ πλέον, τράγος. ἀρκεῖ · δέ μοι ὁ τυρὸς, καὶ ἄρτος ὀβελίας,

· ....

norum corollam, vel pomum aliquod pulcrum. Adtulit etiam aliquando vitulum sylvestrem, mulctrale auratum, ac e vicinis montibus avium pullos. 135Puellula contra, omnis

amatoriae artis prorsus ignara, laeto vultu ea excipiebat dona; Idque magis laetabatur, quod inde scilicet ea quae Daphnidi munuscula sibi abunde sufficerent. Sed jam (oportebat enim Daphnin ipsum ad amoris opera noscenda pervenire) ex

οὐδὲν ἀπ' 1400fferret

6

6

6

καὶ οἶνος λευκὸς, ὅσα ἀγροίκων
πλουσίων κτήματα.

citatur Dorconi cum eo

ἀγένειός 145de pulcritudine certa

εἰμι, καὶ γὰρ ὁ Διόνυσος· μέλας,
καὶ γὰρ ὁ ὑάκινθος· ἀλλὰ κρείτα

των καὶ ὁ Διόνυσος Σατύρων, ὁ
ὑάκινθος κρίνων. οὗτος δὲ καὶ
πυῤῥὸς ὡς ἀλώπηξ, καὶ προγέ-150
νειος ὡς τράγος, καὶ λευκὸς ὡς

ἐξ ἄστεος γυνή· Κἂν δέῃ σε φι

λεῖν, ἐμοῦ μὲν φιλεῖς τὸ στόμα, · τούτου δὲ τὰς ἐπὶ τοῦ γενείου τρί χας. μέμνησο δὲ, ὦ παρθένε, 155 ὅτι σε ποίμνιον ἔθρεψεν, ἀλλὰ · καὶ εἶ καλή.

Οὐκ ἔθ ̓ ἡ Χλόη περιέμεινεν, ἀλλὰ, τὰ μὲν ἡσθεῖσα τῷ ἐγκωμίω, τὰ δὲ πάλαι ποθοῦσα φιλῆσαι 160 · Δάφνιν, ἀναπηδήσασα αὐτὸν ἐφίλησεν, ἀδίδακτον μὲν καὶ ἄτεχνον, πάνυ δὲ ψυχὴν θερμάναι δυνάμε

Δόρκων μὲν οὖν ἀλγήσας ἀπέδραμε, ζητῶν ἄλλην ὁδὸν ἔρω-165 τος· Δάφνις δὲ, ὥσπερ οὐ φιληθεὶς, ἀλλὰ δηχθεὶς, σκυθρωπός τις εὖθὺς ἦν, καὶ πολλάκις ἐψύχετο, καὶ τὴν καρδίαν παλλομένην κατά

men. Certaminis arbitra sedebat Chloe. Chloen osculari praemium victori propositum erat. Ac ita prior occoepit Dorcon: major sum Daphnide : Ego quidem, o puella,

Ego boum pastor: Ille • caprarius : Eo ipso ego potior jure quam ille,

quo prorsus boves catis similitudine: Flavus pris. Albus ego, lac

' idem caesariem, ut ille Cereris campus, cui jam messoria falx impendet. • Me mater nutrivit, non fera. Hicce autem et parvus est, et imberbis, ut femella, et ater, lupi Amore. Hirquos ille pascit grave olentes: Pauper • est adeo, ut neque canem alere possit. Si vero, uti ajunt, capra illi lae praebuit, non ille meher'cule aliquid ab hoedis 'differat.' Haec et hisce similia Dorcon; Ac exinde Daphnis : • Me sane 'nutriit capra, ut Jovem.

εἶχε, καὶ βλέπειν μὲν ἤθελε τὴν 170. Hirquos ego pasco, Sed Χλόην, βλέπων δὲ ἐρυθήματι ἐπίμ πλατο. Τότε πρῶτον καὶ κόμην αὐτῆς ἐθαύμασε ὅτι ξανθὴ, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ὅτι μεγάλοι καθ άπερ βοὸς, καὶ τὸ πρόσωπον ὅτι 175 λευκότερον ἀληθῶς καὶ τοῦ τῶν αἰγῶν γάλακτος, ὥσπερ τότε πρώτον ὀφθαλμοὺς κτησάμενος, τῶν δὲ πρότερον χρόνων, πεπηρωμένος. οὔτε οὖν τροφὴν προσεφέρετο, πλὴν 180 ὅσον ἀπογεύσασθαι· καὶ πατὸν, εἴ ποτε ἐβιάσθη, μέχρι τοῦ ἂν διαβρέξαι τὸ στόμα προσεφέρετο.