Disquisitio critica de Aristotelia vi in Ciceronis scriptisN. van der Monde, 1841 - 213 páginas |
Otras ediciones - Ver todas
Términos y frases comunes
Acad ait Cicero Arist Aristote Aristotelis scripta Brandis Brut Buhle causa censet Cice Ciceronem Ciceronis Comm cujus dialecticae dialogis dicendi Diog disp disputandi doctrina eloquentiae eorum esset Finibus fuisse genere Gesch Heusde hujus igitur imprimis init inquit justitia Krische Kuehner Lael Laërt Legg libris de Oratore libro loca Madvigius magis maxime mihi omnibus Orat Peripateticorum Phil philosophiae placita Platonis Plut publica Quinct quum ratio rationem rei publicae Rhet Ritter scriptis sententiam sine sive Stahr stotelis tamen Tenn Titze Tusc utramque partem videtur Wytt αἱ ἀλλὰ ἂν αὐτῶν γὰρ δὲ καὶ δεῖ διὰ εἶναι εἰς ἐκ τῶν ἐν τοῖς ἐξωτερικά ἐπὶ ἔτι καὶ τὸ κατὰ μάλιςα μὲν μὴ οἱ ὅτι οὐ οὐκ οὖν περὶ τὰ πρὸς τὰς τε τῇ τὴν τῆς τὸν τοῦ τοὺς τοῦτο τούτων τῷ ὡς
Pasajes populares
Página 135 - Nam cum sit hoc natura commune animantium, ut habeant libidinem procreandi, prima societas in ipso coniugio est, proxima in liberis, deinde una domus, communia omnia ; id autem est principium urbis et quasi seminarium rei publicae.
Página 105 - Itaque mihi semper Peripateticorum Academiaeque consuetudo de omnibus rebus in contrarias partis disserendi non ob eam causam solum placuit, quod aliter non posset, quid in quaque re veri simile esset, inveniri, sed etiam quod esset ea maxuma dicendi exercitatio.
Página 52 - Sic enim, inquam, Brute, existimo, iuris civilis magnum usum et apud Scaevolam et apud multos fuisse, artem in hoc uno. Quod nunquam effecisset ipsius iuris scientia, nisi eam praeterea didicisset artem, quae doceret rem universam tribuere in partes, latentem explicare definiendo, obscuram explanare interpretando, ambigua primum videre, deinde distinguere, postremo habere regulam, qua vera et falsa iudicarentur et quae quibus propositis essent quaeque non essent consequentia.
Página 193 - Aristoteli videtur in ea parte quae sit ad gignenda animantia aptissima animal gigni nullum putare. Sidera autem aetherium locum obtinent, qui quoniam tenuissimus est et semper agitatur et viget, necesse est quod animal in eo gignatur id et sensu acerrimo et mobilitate celerrima esse ; quare cum in aethere astra gignantur, consentaneum est in iis sensum inesse et intellegentiam.
Página 185 - ... ab his usitatis notisque naturis. ita, quidquid est illud, quod sentit, quod sapit, quod vivit, quod viget, caeleste et divinum ob eamque rem aeternum sit necesse est.
Página 110 - Nam est quidam ornatus orationis, qui ex singulis verbis est; alius, qui ex continuatis coniunctisque constat. Ergo u temur verbis aut iis, quae propria sunt et certa quasi vocabula rerum, paene una nata cum rebus ipsis; aut iis, quae transferuntur et quasi alieno in loco collocantur; aut iis, quae novamus et facimus ipsi.
Página 184 - ... quintam quandam naturam censet esse, e qua sit mens. cogitare enim et providere et discere et docere et invenire aliquid et...
Página 31 - ... exstiterit aliquando, qui Aristotelio more de omnibus rebus in utramque partem possit dicere et in omni causa duas contrarias orationes, praeceptis illius cognitis, explicare aut hoc Arcesilae modo et Carneadi contra omne, quod propo20 situm sit, disserat, quique ad eam rationem adiungat hunc [rhetoricum] usum [moremque] exercitationemque dicendi, is sit verus, is perfectus, is solus orator.
Página 157 - Quamquam, si plane sic verterem Platonem aut Aristotelem, ut verterunt nostri poetae fabulas, male, credo, mererer de meis civibus, si ad eorum cognitionem divina illa ingenia transferrem. sed id neque feci adhuc nec mihi tamen, ne faciam, interdictum puto. locos quidem quosdam, si videbitur, transferam, et maxime ab iis, quos modo nominavi, cum inciderit, ut id apte fieri possit, ut ab Homero Ennius, Afranius a Menandro solet.
Página 122 - Ac veteres quidem scriptores artis usque a principe illo atque inventore Tisia repetitos unum in locum conduxit Aristoteles et nominatim cuiusque praecepta magna conquisita cura perspicue conscripsit atque enodata diligenter exposuit; ac tantum inventoribus ipsis suavitate et brevitate dicendi praestitit ut nemo illorum praecepta ex ipsorum libris cognoscat, sed omnes qui quod illi praecipiant velint intellegere ad hunc quasi ad quendam multo commodiorem explicatorem revertantur.