Imágenes de páginas
PDF
EPUB

fokrates.

Es gab zur Zekt des Photius noch 149 Briefe dieses so deln als beredten Mannes, von denen sich aber uur zehn erhals ten haben, woruuter jedoch der neunte von Augier und Vatry für unächt erklärt wird. Folgender ist einer von den vier erfien, die an den macedonischen König Philippus gerichtet sind, und enthält eine Empfehlung des Diodotus. Den diesem Redner eignen leichten, und doch bedachtvollen, Periodenbau wird man auch hier wiederfinden.

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΦΙΛΙΠΠΩ χαίρειν.

7

Ἐγώ, καὶ περὶ ἐπικινδύνε παρ' ἡμῖν ὄντος εἰς Μακεδονίαν πέμ πειν ἐπιςολὴν, οὐ μόνον νῦν, ὅτε πολεμᾶμεν πρὸς ὑμᾶς, ἀλλὰ καὶ τῆς εἰρήνης οὔσης, ὅμως γράψαι πρὸς σὲ εἱλόμην περὶ Διο δότε, δίκαιον εἶναι νομίζων πάντας μὲν περὶ πολλὰ ποιεῖ παι τοὺς ἐμαυτῷ πεπλησιακότας, καὶ γεγενημένες αξίους ἡμῶν, όχι ἥκισα δὲ τότον, καὶ διὰ τὴν εὔνοιαν τὴν εἰς ἡμᾶς, καὶ τὴν ἄλ λην ἐπιείκειαν. Μάλισα μὲν ἦν ἐβόλομην ἂν αὐτὸν συσαθῆναι δι' ἡμῶν. Ἐπειδὴ δὲ δι' ἑτέρων ἐντετύχηκέ σοι, λοιπόν ἐςί μοι μαρτυρῆσαι περὶ αὐτό, καὶ βεβαιώσαι τήν γεγενημήνην αὐτῷ πρὸς σὲ γνῶσιν. Ἐμοὶ γὰρ πολλῶν καὶ παντοδαπῶν συγγενομέ νων ἀνδρῶν, καὶ δόξας ἐνίων μεγάλας ἐχόντων, τῶν μὲν ἄλλων ἁπάντων, οἱ μέν τινες περὶ τὸν λόγον, οἱ δὲ περὶ τὸ διακοηθης και καὶ πρᾶξαι δεινοὶ γεγόνασιν· οἱ δ ̓ ἐπὶ μὲν τῇ βία σώφρονες, καὶ χαρίεντες, πρὸς δὲ τὰς ἄλλας χρήσεις καὶ διαγωγάς, ἀφυεῖς παντάπασιν. Ούτος δ ̓ οὕτως ἐνάρμοσον τήν φύσιν ἔσχεν, ὥς

σκε τῆς ὑμετέρας φιλίας & μην άλλα παραπλήσιόν τι πεπον θένας πρὸς αὐτὴν, καὶ πρὸς τὰς στεφανίτας αγώνας. Εκείνες γὰρ νικῶν μὲν ἂν βούλεσθαι, καταβῆναι δ ̓ εἰς αὐτὸς ἐκ ἂν τολ μῆσαι, διὰ τὸ μὴ μετασχηκέναι ρώμης αξίας τῶν στεφάνων τῶντε παρ ̓ ὑμῶν τιμῶν εὔξασθαι μὲν ἄ τυχεῖν, ἐκ ἐφίξεσθαι δ' αυτὸν προσδοκών. Τήντε γὰρ ἀπειρίαν τὴν αυτὸ καταπε· πλήχθαι, καὶ τὴν λαμπρότητα τὴν ὑμετέραν· ἔτι δὲ καὶ τὸ σωμάτιον ἐκ ευκρινὲς ἐν ἀλλ ̓ ἔχων πρόφασιν, ἣν νομίζειν ἐμπες διεῖν αὐτὸν πρὸς τὰ πολλὰ τῶν πραγμάτων. Ουτος μὲν οὖν ὅ, τὶ δοκῇ αὐτῶ συμφέρειν, τοῦτο πράξει. Σὺ δ', εάν τ' ἡ περὶ ὑμᾶς ἐὰν τ ̓ ἡσυχίαν ἔχων διατρίβη περὶ τούτε τις τόπες, ἐπισ μελὲς καὶ τῶν ἄλλων μὲν ἁπάντων, ὧν τυγχάνει δεόμενος, μάς λιςα δὲ τῆς ἀσφαλείας, καὶ τῆς τότε καὶ τῆς τὸ πατρὸς αὐτῇ νομίσας, ὥσπερ παρακαταθήκην ἔχειν τότον, παρά τε τα γήρως ἡμῶν, ο προσηκόντως ἂν πολλῆς τυγχάνη προνοίας, και τῆς δόξης τῆς ὑπαρχέσης, εἴ τινὸς ἄρα σπουδῆς ἐςιν αξία, και εὐνοίας τῆς πρὸς ὑμᾶς ἣν ἔχων ἅπαντα τόν χρόνον διατετέλεκα. Καὶ μὴ θαυμάσης, μήτ' εἰ μακροτέραν γέγραφα τὴν ἐπιςολήν, μήτ' εἴ τι περιεργότερον ἢ πρεσβυτικώτερον εἰρήκαμεν ἐν αὐτῇ. Πάντων γὰρ τῶν ἄλλων ἀμελήσας, ἑνὸς μόνο ἐφρόντισα, τα φα νῆναι σπουδάζων ὑπὲς ἀνδρῶν φίλων, καὶ προσφιλετάτων μοι γεγε νημένων.

Είδας

Libani u s.

Die Sammlung der von diesem Sophißten und Redner des vierten Jahrhunderts, vorzüglich mit dem Basilius, gewech els ten Briefe, ist durch die Bemühungen des gelehrten Dänen Rostgaard, der auf seinen Reifen überall dazu sammelte, ~sehr ansehnlich geworden, und beläuft sich in der Wolfischen Ausgabe auf nicht weniger, als 160s griechische Briefe, wozu noch 307 lateinische, von Zambicari übersegte, kommen, deren Urs schriften nicht mehr vorhanden sind. Eben die Eleganz und Korrektheit des Ausdrucks, welcher, obgleich oft mit zu absichts licher Kunst verbunden, die Reden und Deklamationen des Liz banius noch immer lesenswerth und schäßbar macht, empfehlen auch seine Briefe.

ΛΕΟΝΤΙΩ ΣΟΦΙΣΤΗ.

Χρόνια μὲν σου καὶ τὰ παρ' ἡμῶν γράμματα. ε μὴν χρονιώ

τερα τῶν αὐτόθεν. καὶ ταῦτα πολλῶν καὶ συνεχῶν ἐπιδημησαν

7

των ἡμῖν ἀπὸ τῆς ὑμετέρας. οἷς εἰ πᾶσιν ἐφεξῆς γράμμα ἐπεὶ τίθεις, οὐδὲν ἦν τὸ κωλύον αὐτῷ σοι δοκεῖν συνεῖναι ἡμᾶς, καὶ οἷονεὶ παρόντας καὶ συνόντας απολαύειν. οὕτω συνεχὲς ἦν τὸ πλῆθος τῶν πρὸς ἡμᾶς ἀφικνομένων, ἄλλα τὶ ἐκ ἐπιςέλλεις. καίτοι γὲ ἐδὲν ἔργον σοφιςῦ ἢ τὸ γράφειν. μᾶλλον δὲ εἰ καὶ τῆς χειρὸς ἔχεις ἀργῶς, ἐδὲ γράφειν δεήσει. ἄλλος γὰρ σοι δια κονήσει. γλώττης δὲ χρεία μόνης. ἢ καὶν ἡμῖν μὴ διαλέγηται ἀλλ ̓ ἑνί γε πάντως τῶν συνόντων λαλήσει, καν μηδεὶς παρῇ, ἐφ' ἑαυτῆς διαλέξεται. σιωπήσει δὲ ἀδαμώς σοφισική γε ᾆσα και αττική. Οὐ μᾶλλον γε ἢ οἱ ἀηδόνες, ὅταν τὸ ἔας αὐτὰς πρὸς ᾠδὴν αναςήση. ἡμῖν μὲν γὰρ τὸ πικρὸν τῆς ἀχολίας τῦτο ἐν νῦν ἐσμέν, κάν παραίτησιν ἐνέγκοι τυχὲν πρὸς τὴν ἔνδειαν τῶν Veifp. Samml. 8. Bd. 1. Abth.

B

γραμ

γραμμάτων. Καὶ τὸ οἱονεὶ ἐξξυπῶσαι λοιπὸν τῇ κατακορεῖ συνε ηθικ πρὸς ἰδιωτισμὸν ἔκοον εἰκότως ἐμποιεῖ, προσφθέγγεθαι ὑμᾶς τῆς σοφισάς, οἱ εἰ μή τι ἄξιον τῆς ὑμετέρας αὐτῶν σου φίας ακέσεσθε, δυσχερανεῖτε, καὶ ἐκ ανέξεε. σὲ δὲ πε τὸ ἐναντίον εἰκὸς ἐπὶ πάσης προφάσεως δημοσιεύειν σαυτῇ τὴν φωσ τήν. ἐπιτήδειον ὄντα εἰπεῖν ὧν αὐτὸς οἶδα ἑλλήνων, οἶδα γὰρ ὡς εἶμαι τὸς ὀνομασοτάτες τῶν ἐν ὑμῖν ὡςε ἐδεμία παραίτησις σιωπῶντι. καὶ ταῦτα μὲν εἰς τοσότον, ἀπέσειλα δὲ καὶ τὰ πρὸς εὐνόμιον. ἃ εἴτε παιδιὰν χρὴ καλεῖν, εἴτε μικρῷ παιδιᾶς σπαδαιότερα, αὐτῷ σοι κρίνειν παρίημι. ὅς πρὸς μὲν τὰ οἰκεῖα σκυτὸ οὐκ ἔτι εἶμαι χρήζεις. Πρὸς δὲ τῶν ἐνδιας ρέφων τὰς ἐντυγχάνοντας, ἐκ ἀγενὲς σοι ὅπλον ἔσεσθαι προςδοκῶμεν. ν τῇ δυνάμει το συντάγματος καταπιςεύοντες τοσότον, ἀλλ ̓ ἀκριβῶς γνωρίζοντ τες ἀπὸ ὀλίγων ἀφορμῶν ἐπὶ πολλὰ σε όπα ευρετικόν ἐὰν δέ τι σοι καὶ ἀτενέσερον ἔχειν τῆς χρείας καταφανή, μὴ κατοκνήσης ἐλέγξαι. Τότῳ γὰς μάλιςα φίλος κόλακος διενήρχε, τῷ τὰ μὲν πρὸς ἡδονὴν ὁμιλεῖν. τὸν δὲ μηδὲ τῶν λυπόντων ἀπέχεθαι.

Alciphron.

Es ist noch zweifelhaft, wer der Alciphron sey, und zu welcher Zeit er gelebt habe, von dem uns noch zwei und sies benzig griechische Briefe übrig sind, die einen theils ländlichen, theils verliebten, theils parasitischen Inhalt haben, und jum Theil das Fischergewerbe betreffen. Vermuthlich sind sie die

Arbeit eines Soshiften aus dem sierten Jahrhundert, der die Lucianische Schreibart nachzuahmen suchte, dessen Ausdruck aber ^nicht selten ins Unnatürliche und Gezwungene fällt. Sie scheis nen sämmtlich erdichtet zu seyn, und sind verschiednen Personen, als an sie gerichtet, oder von ihnen geschrieben, zugetheilt. Wahre Darstellung des Lebens, und vollendete Charaktere, sucht man vergebens in ihnen; nur hie und da trifft man auf gang intereffante Situationen, und auf wißize, doch nicht immer feine, Gedanken. Von Hrn. Vrof. Herel erhielten wir im Jahr 1767 eine gute deutsche Uebersehung dieser, in drei Bücher vers theilten, Briefe. Von den beiden hier mitgetheilten vergleicht der erfte den ländlichen Fischerstand mit dem Stadtleben, von welchem Cymothus seine Gattin zurückruft; und in dem zweie ten beschreibt Naufibius die von der ländlichen Einfalt abftes chende Ueppigkeit der athenischen Jünglinge. Man muß übrie gens die in diesen Briefen vorkommenden Sittengemåhlde um einige Jahrhunderte zurück denken; vermuthlich ein Kunstgriff, wodurch ihnen ihr Verfasser den Anschein einer frühern und klass fischera Entstehungszeit zu geben suchte.

·I.

ΚΥΜΩΘΟΣ ΤΡΙΤΩΝΙΔΙ

Ὅσον ἡ θάλαττα τῆς γῆς διαλάττει, τοσὅσον καὶ οἱ ταύτης, ἡμεῖς ἐργάται τῶν κατὰ πόλεις ἢ κώμας οἰκόντων διαφέρομεν, σε μὲν γὰρ ἡ μένοντες εἴσω πυλῶν τρὶ δημοτικά διαπράττονται, γεωργία προσέχοντες τὴν ἐκ τῆς βάλε προς διατροφήν αναμένετα σιν ἐπικαρπίαν, ἡμῖν δέ οἷς βίος ἐν ὕδατε, θάνατος ἡ γε και θάπερ τοῖς ἰχθύσιν ἥκισα δυναμένοις, αναπνεῖν τὸν αέρα τι δε

« AnteriorContinuar »