Α. “Ότι μεν εγώ δέομαι, και ψεύδη:

Ου δε μήν, ότι, γι εγώ.

Α. Τι αν αν ποιούμαν και
Σ. Ούκ αποκνητέον, έδε κεφαλθακισέον, ώ ετατρέ.
Α. Ούτοι δή πρέπει γε, ώ Σώκρατες,

Σ. Ου γαρ άλλα σκεπτέον κοινή. Η μοι. λέγε. φαμεν γαρ ως άρισοι βέλεται γενέθα, ή γάρ;

Α. Ού, παρα της ναυτικές γαρ αν ήμενα
Σ. 'Αλλα ποία ; & τίνος πράττεσιν και
Α. "Απερ Αθηναίων και καλοί κάγαθοί.
Σ. Καλεσ καγαθές λέγεις σας φρονίμες, ή τές άφροναε:

Σ. “Ο δε άφρων, πονηρόε;
Α. Πώς γαρ ούς
Σ. "Αρέν ο σκυτοτόμος, φρόνιμος εις υποδημάτων έργα.

Σ. Αγαθώς άρα είε ταύτα,
Α. 'Αγαθός.
Σ. Τί δε; εις ιματίων εργασίαν έκ άφρων ο σκυτοτόμος;
Δ. Να.
Σ. Κακός άρα είς τέτο.
Α. Ναι.
Σ. Ο αυτός άρα τέτω γε τώ λόγω κακός τε καν άγαθος;
Α. Φαίνεται.

ο 4. 38
Σ. Η έν λέγεις, τες αγαθές άνδρας είναι και κακές;
A. Οι δητα,

Σ. 'Αλλα τίνας ποτε τις αγαθές λέγεις;

Α. Τας δυναμένες έγωγε άρχειν εν τη πόλει.
Σ. Ο δή πε ίππων γε;
Α. Ου δητα..
Σ. 'An’ ανθρώπων και
A Na.
Σ. Αρα καμενόντων;
Α. Ού,
Σ. Αλλά πλεόντων και

Δ. φημι,
Σ. 'Αλά θεριζόντων και
Α. Ού.
Σ. 'Αλλ' έδεν ποιέντων, ή τι ποιέντων;
Α. Ποιόντων λέγω.
Σ. Τις πειρώ κι εμοί δηλώσου.

Α. Ουκών των και συμβαλόντων εαυτοίς, και χρωμέ
νων αλήλοις, ώσπερ ήμεϊς ζώμεν εν ταϊς πόλεσιν.

Σ. Ουκάν ανθρώπων λέγεις άρχειν, ανθρώπους χρωμένων και
Α. Ναι.
Σ. Αρα κελευσών, χρωμένων ερέταις;
Α. Ου δητα.
Σ. Κυβερνητικής γαρ αυτη χε αρετή.
Λ. Ναώ.

Σ. 'ΑΑ’ ανθρώπων λέγεις άρχειν αυλητών, ανθρώπους
ηγεμένων ώδης, και χρώμενων χορευταϊς;

Α. Ου δητα.
Σ. Χοροδιδασκαλική γαρ άντε γ' αύ.
Α. Πάνυ γε.

Σ. 'Αλά τι ποσε λέγεις χρωμένων ανθρώπων ανθρώπους
Σιόν τ' είναι άρχειν και ;

A. Koινoνέντων έγωγε λέγω πολιτείας, και συμβαλλόν-
των προς αλήλες, τέτων άρχειν τών έν τη πόλει,

Σ. . Τις άν αυτη η τέχνη; ώσπερ άν & σε εροίμην τονων
δη, κοινάντων ναυτιλίας εσείσαθαι άρχειν, σίς ποιεί τέχνης
Α, Κυβερνήτικη,

Σχο

Σ. Κοινωνώντων δε ωδής , ως νυν δή ελέγετο, τις επισημη ποιεί άρχειν και

Α. "Ην περ συ άρτι έλεγες, η χοροδιδασκαλία.
Σ. Τί δε; πολιτείας κοινωνόντων τίνα καλείς επισήμην.
Α. 'Ευβελίαν έγωγε, ώ Σώκρατες.
Σ. Τί δε; μών αβελία δοκεϊ είναι η των κυβερνητών;

Σ. Es γε το σώζεθαι πλέοντας και
Α. Καλώς λέγεις.
Σ. Τί δε ; ήν σύ καλάς ευβελίαν, ας τί έσιν;
Λ. Εις το άμεινον την πόλιν διοικών, και σώζεθαι.

Σ. "Αμεινον δε διοικάται και σώζεται, τίνος παραγιγνομένα ή απογιγνομένα; ώσπερ & συ με έρoιο , άμεινον διοικάται σώμα και σώζεται τίνος παραγιγνομένα ή απογιγνομένα; είπoιμι άν, ότι υγείας μέν παραγιγνομένης. «όσα δε απογιγνομένης, και και συ οίει άτω;

Λ. Ναί.

Σ. Και εί με αύ έρoιο, τίνος δε αύ άμεινον όμματα; ωσαύτως είπoιμ' άν, ότι όψεως μέν παραγιγνομένης, τυφλότητος δε απογιγνομένης. και ώτα δε, κωφότητος μεν απογιγνομένης, ακοής δε έγγιγνομένης και βελτίων τι γίγνεται, και άμεινον θερασεύεται.

Α. Ορθώς.

Σ.

Σ. Τι δε, δη πόλις; τίνος παραγιγνομένα και απογιγνομένα, βελτίων τε γίγνεται κι άμεινον θεραπεύεται και διοι κείται;

Α. Εμοί μέν δοκεϊ, ώ Σώκρατες, όταν φελία μεν αυτοίς γίγνηται προς αλλήλες, τη δε μισείν τε και σασιάζειν απογίανηται.

Σ. Αρ' άν φιλίαν λέγεις ομόνοιαν, ή διχόνοιαν;
Α. “Ομόνοιαν.
Σ. Δια τίνα ν τέχνην ομονώσιν αι πόλεις περί αριθμάς;
Λ. Δια την αριθμετικήν.
Σ. Τί δε; οι ιδιώτη & δια την αυτήν;
Α. Ναι.
Σ. Δια τίνα δε τέχνην αυτός αυτώ έκασος ;
Α. Ναι.

Σ. Δια τίνα δε τέχνην αυτός αυτώ έκασος ομονο περί σπιθαμής και πήχεως, οπότερον μαζον και ο δια την μετρητικών και

Α. Τι μήν ;
Σ. Ουκών και οι ιδιώται αλήλοις και ας πόλεις και
Α.: Ναι.
Σ. Τι δε, περί σαθμά έχ ωσαύτως;
Α. Φημί.

Σ. "Ην δε δή σύ λέγεις ομόνοιαν, τίς εσι, και περί τι; και τις αυτήν τέχνη παρασκευάζεις και άρα ήπερ πόλει, αυτή . η ιδιώτη, αυτώ τε προς αυτόν και προς άλλον;

A. Eixos ye robo