Imágenes de páginas
PDF
EPUB

εκείνες ὑμᾶς γενέσθαι. Πενθεῖτε δὲ μηδαμῶς εὐτυχε μοῖραν ήρωος, εἶχ ̓ ἑνὶ μακαριθησομένην χρόνῳ, παντὶ δὲ αἰώνι. Μὴ δὲ τῶν

τικών, ως ψηφίζονται ὡς ἐπὶ θεῷ ὑπεραῖοι, τὸ λαμπρότατον

[ocr errors]
[ocr errors]

ας

*

Πα

βαρεῖπε τὴν δόξαν. Οὐ γὰρ ἐκεῖνος γε, ὃν ἡμεῖς ἴσμεν, ήχθές τη σκνίπα προθεσμία συναιρόμενος ἐδὲ τῶν ἡρώων της γενναίας ἐπεὶ περὶ δόξης ἐθνήσκον, ἐν τοῖς καλλίςοις ποιήμασιν απερ ὑμῖν χρήματα μὲν τὰ παντὸς ἐςιν ἄξία. Δείγματα δὲ βία σωφρονέςατα αὐτὸς, ὁπόθ ̓ ἧκεν ἡ μοῖρα πρὸς τὸ πέρας, ἀπτοήτως ἔθνησκεν. Εὖ γὰρ ἴσε, ὦ παῖδες, ὃ γὰρ ὑφ' ἡμῖν γενόμενος, ἐχθροις οὖσιν ἔδεισεν, ἐδὲ ὡς δεινόντι πείσει σθαι μέλλων ἐπεκλάπη. Πολὺ δὲ γενναιότερος αἰχμάλωτος ἡμῖν ἦν, ἡ ἀντίπαλος ηττήθη γἂν τὰ πικρὰ τῆς τυραννίδος ὑπὸ σου φίας, εδ' ότι ἂν ἔχοντος με δρᾶσαι κατ' αὐτὸ δεινόν ὃ γὰρ ἔδρων, ἐχαριζόμην. Ἐγὼ δὲ μυρίοις πόνοις προθυμηθεὶς ἑλεῖν, ἐπεὶ τότε περιεγενόμην, ἀδὲν ἔσχον ἕτερον, αἱρεθεὶς ὑπὸ τέτα μᾶλλον, ἢ χάριν εἰδέναι, καὶν εὐεργεσίαν παρ' ἡμῶν ἐθελήση λαμ βάνειν, ἐφ ̓ ὦ δδ ̓ ὀφείλεται χάριν ἐμαυτῷ νομίζω, περιποιησο

.

μενος εἰς δώδεκα μάλισα αὐτ ̓ ἔτη. Τοσαύτα γάρ ἐςιν, προσβεβίωκεν. Ἐγὼ δὲ ὀφείλειν, ὅτι καὶ τὰ ἄλλα προσεπέρρωσεν ἡμᾶς, καὶ θανάτω καταφρονήσαι, μόνος ανθρώπων έπεισεν,

Plato.

[blocks in formation]

Wenn auch nicht alle die Briefe, welche man diesem großen Weltweisen zuschreibt, und deren die Aldinische Sammlung dreis zehn enthält, durchaus åcht sind; so werden doch von ihm hinterlaffene Briefe, und selbst Stellen aus einigen von jenen, bei mehs rern Schriftstellern des Alterthums erwähut. Daß er eine dreis malige Reise nach Svrakus gemacht habe, und daß dort Dion einer seiner eifrigßen Freunde und Verehrer gewesen sey, weiß man aus seiner Lebensbeschreibung; und der folgende Brief scheint von ihm bald nach dem Tode des åltern Dionysius ges schrieben zu seyn.

ΠΛΑΤΩΝ ΔΙΩΝΙ ΣΥΡΑΚΟΥΣΙΩ

ΕΥ

ΠΡΑΤΤΕΙΝ.

Οίμαι μὲν φανερὰν εἶναι διὰ παντὸς τῇ χρόνο τὴν ἐμὴν προσ
θυμίαν, περὶ τὰς συμβεβηκύας πράξεις. καὶ ὅτι πολλὴν εἶχον
περὶ αὐτὸν σπαδὴν εἰς τὸ ξυμπερανθῆναι, οὐκ ἄλλος τινὸς ἕνεκα
μᾶλλον, ἤ τῆς ἐπὶ τοῖς καλοῖς φιλοτιμίας νομίζω γὰρ δίκαιον
εἶναι τὸς ὄντας τῇ ἀληθείᾳ ἐπιεικεῖς καὶ πράττοντας τοιαῦτα,
τυγχάνειν δόξης τῆς προσηκέσης. Τὰ μὲν ἦν εἰς τὸ παρὸν σὺν
θεῷ εἰπεῖν ἔχει καλῶς τὰ δὲ περὶ τῶν μελλόντων, ὁ μέγιςος
ἐσιν αγών· ἀνδρείᾳ μὲν γὰρ καὶ
δόξειεν ἂν καὶ ἑτέραν εἶναι τινῶν

καὶ μεγαλοπρεπεία, καὶ τῇ περὶ

ELS

τάχει και ξώμη διενεγκεῖν,
ἀληθείᾳ δὲ καὶ δικαιοσύνης
τὰ πάντα ταῦτα εύσχημα

σύνη ξυμφαίη τις ἂν τὰς ποιημένες τὰ τοιαῦτα τιμάν, εἰκότως τῶν ἄλλων διαφέρειν· νῦν ἔν δήλον μέν έτιν ὅ λέγω, αναμιμνής σχειν δὲ όμως δεῖ ἡμᾶς αὐτός, ότι προσήκει πλέον ἢ παίδων, τῶν ἄλλων ἀνθρώπων διαφέρειν, τις οἶσθα δήπε, Φανερός αν δεῖ ἡμᾶς γένεσθαι, ὅτι ἐς μὲν τοιῦτοι οἷοί περ φαμέν άλλως τε 2 5

જે

[ocr errors]

καὶ ἐπειδὴ σύν θεῷ εἰπεῖν ξάδιον ἔςαι· τοῖς μὲν γὰς ἄλλοις, συμ βέβηκεν ἀναγκαῖον εἶναι πλανηθῆναι πολὺν τόπον, εἰ μέλλεσι γνω θῆναι. τὸ δὲ νῦν ὑπάρχον περὶ σὲ τοιὅτόν ἐσιν εἰπεῖν εἰς ἕνας τόπον αποβλέπειν καὶ ἐν τέτω μάλισα προς σέν ὡς ἂν ὑπὸ πάντων όρωμενος παρασκευάζε, τόν τε Λυκἔργον ἐκεῖνον ἀρχαῖον αποδείξων καὶ τόν κύρον. καὶ εἴτις ἄλλος πώποτε ἔδοξεν ήθει καὶ πολιτεία διενεγκεῖν. ἄλλως τε καὶ ἐπειδὴ πολλοὶ καὶ σχε δὸν ἅπαντες οἱ τῆδε λέγεσιν ὡς πολλή ἐσιν ἐλπίς ἀναιρεθέντος διονυσία, διαφθαρήναι τὰ πράγματα, διὰ τὴν σήν τε καὶ ἡρακλείδι καὶ Θεοδότη, καὶ τῶν ἄλλων γνορίμων φιλοτιμίαν. μά εισα μὲν ὄν, μηδείς εἴη τοιἔτος ἐὰν δ ̓ ἄρα καὶ γίγνηται τις συ Φαίνε ἰατρεύων. καὶ πρὸς τὸ βέλτισον ἔλθοιτ' ἄν. ταῦτα δὲ ἴσως, γελοῖον σοι φαίνεται εἶναι τὸ ἐμὲ λέγειν, διότι καὶ αὐτὸς ἐκ ἀγνοεῖς, ἐγὼ δὲ καὶ ἐν τοῖς θεάτροις ὁρῶ τὰς ἀγωνισὰς ὑπὸ των παίδων παροξυνομένας, μή τι δη ὑπόγετων φίλων, ὃς ἄν τις οἴηται μετὰ σποδῆς, κατ' εὐνοιαν παρακελεύεσθαι. Νῦν ἦν αὐτοί σε αγωνίζεθε, καὶ ὑμῖν εἴτε δεῖ ἐπιςέλλετε. Τὰ δ ̓ ενθάδε παραπλησίως ἔχει, καθάπερ καὶ ὑμῶν παρόντων. Επιτέλλετε δὲ καὶ ὅτι πέπρακται ὑμῖν, ἢ πράττοντες τύγχανετε, ὡς ἡμεῖς πολλὰ ἀἰκέοντες οὐδέν ἴσμεν. Καὶ νῦν ἐπιςολαὶ παρὰ μὲν Θεοδότο καὶ ἡρακλείδα, ήκασιν εἰς λακεδαίμονα, καὶ αἴγιναν. ἡμεῖς δὲ καθάπερ εἴρηται, πολλά ακέοντες περὶ τῶν τῆδε, οὐδὲν ἴσμενο Ἐνθυμᾶ δὲ, καὶ ὅτι δοκεῖς τισιν, ἐνδεεςέρως τα προσήκοντος θε ραπευτικὸς εἶναι μὴ ἦν λανθανέτω σοι ὅτι διὰ τὰ ἀρέσκειν τοῖς ανθρώποις, καὶ τὸ πράττειν ἐςὶν ἡδ ̓ αὐθάδεια ἐρημίας ξυνοίκος, αὐτύχεια

Demo

Demosthenes.

Von den sechs Briefen dieses großen Redners, deren Aechts heit vor den Kunstrichtern anerkannt wird, sind die vier erstern und der sechste, während seiner Verbannung aus Athen, und nicht lange vor seinem Tode an den Nath und das Volk, und der fünfte, hier mitgetheilte, an den Herakleodor, geschrieben. In diesem nimmt er sich, mit edler, freundschaftlicher Wärme, des Epitimus an, und erklärt sich zugleich, in Ansehung seiner selbst, mit Ehrgefühl und Würde. Mit Recht sagt übrigens Cicero: ex Demofthenis epiftolis intelligi poteft, quam frequens fuerit Platonis auditor.

ΠΡΟΣ ΗΡΑΚΛΕΟΔΩΡΟΝ.

Ό39' όπως χρὴ πιςεύειν οἷς ἀπήγγειλέ μοι Μενεκράτης, 9, ὅπως ἀπιςεῖν ἔχω. ἔφη γὰρ Επίτιμον ἐνδεδείχθαι μὲν καὶ

α

t

εν

ἀπῆχθαι ὑπὸ Ἀράτε. σὲ δὲ ἀγονίζεται καὶ ἁπάντων αὐτῷ χαλεπώτατον εἶναι. δέομαι δή σε προς διὸς ξενία καὶ πάντων τῶν θεῶν, μή με καταςήσης αηδεῖ καὶ δεινῶ μηδενὶ περιπετή γὰς ἔπι χωρὶς τῇ μέλειν μοι τῇ Επιτίμε σωτηρίας, και νομίσαι μεγάλην ἂν συμφοράν, εἴτι πάθοι καὶ τότε οὐ συναίτιος εἴης, αἰσχύνομαι τις συνειδότας μοι της λόγος ὃς ἐγὼ περὶ σὲ πρὸς ἅπαντας ανθρώπες ἔλεγον, πεποιθὼς ἐμαυτὸν ἀληθῆ λέγειν, δε ἐκ τῇ πεπλησιακῆναι σοὶ πεῖραν ἔχων αλλ' ὁρῶν, ὅτι δόξης ἐπι τυγχάνειν, καὶ παιδείαν ἀπεδέχε, καὶ ταῦτα τῆς ἀπὸ τὸ Πλά τωνος διατριβῆς ἡπέρ ἐσιν ὡς ἀληθῶς τῶν μὲν πλεονεκτημάτων καὶ τῶν περὶ ταῦτα σοφισμάτων ἔξω, τα βελτίς» δὲ καὶ τα δικαιοτάτε πάνθ' ἕνεκα εξητασμένη ἧς ματος θεός τῷ μετα

[ocr errors]

1

σχόντι μὴ οὐχὶ ἀψευδεῖν καὶ πρὸς ἅπαντας ἀγαθῶ εἶναι ἐχ ὅσιον ἡγῆμαι. γένοιτο δ' αν μοι κακεῖνο των χαλεπωτάτων. εἰ ἐξ' ώρμηκῶς ἐμαυτὸν ἐνοικῶς ἔχειν σοι, τὴν ἐναντίαν γνώμην μεταλαβεῖν ἀναγκαθείην, ἃ δὲ ὑπολαμβάνω παρεωρᾶναι και πεφενακῖσθαι, και μὲν φῶ, νόμιζε ὅπως ἕξειν. εἰ δὲ ἡμῶν κατα· πεφρόνηκας, ὅτι τῶν πρώτων εκ ἐσμέν πω, λογίσαι, ὅτι καὶ σὺ τότ ̓ ἦνα νέος, καὶ τὴν ἡλικίαν εἶχες, ἣν ἡμεῖς ἦν ἐκ δὲ συμ βελεύειν καὶ πράττειν γεγένησαι τηλικότος. καὶ ἡμῖν δὲ τότο συμβαίη· τὸ μὲν γὰρ εν βέλεθαι πάρεςι. τῆς δὲ τύχης συλλαμ βανέσης, καὶ τέργον γένοιτ ̓ ἄν. καλὸς ἦν ἔρανος, χάρις δικαία. ἦν καὶ σὺ ποίησαι πρὸς ἐμὲς καὶ μήδ' ὑφ ̓ ἑνὸς τῶν εὖ φρον των χεῖρον ἄγε, μήδε ἡττῶ· αλλ' ἐκείνος μὲν ἄγε ἐπὶ τὰ σοὶ δοκόντα. καὶ πράττε ὅτως, όπως μηδενὸς τῶν ὁμολογηθέντων στε ρηθῶμεν. ἀλλ ̓ ἐπιτίμῳ γένηται σωτηρία τὶς καὶ ἀπαλλαγὴ τῶν κινδύνων. παρέσομαι δὲ εἰς τὸν χρόνον καγὼ καθ ̓ ὃν σὺ φής και ρόν εἶναι. γράψας δέ μοι πέμψον, ἢ καὶ ὡς φίλῳ ἐπίςελλε. εντύχει,

[ocr errors]
« AnteriorContinuar »