Imágenes de páginas
PDF
EPUB

strikingly designated the northern quarter of the heavens, than by an' allusion to this beautiful phænomenon, nor how he could have used terms more descriptive of it.

February 16th.

POLITIANI CARMEN.

C. G. H.

IN usum et gratiam lectorum tuorum descripsi Odon Politiani purissimo Latinarum Musarum melle conditam, qua Christ. Landino Horatii editionem gratulatus est. Pauci illam legerunt; quippe quæ non fuit recepta a Politiani editoribus: at digna est quæ a multis legatur, et hoc non semel. Vale. T. T. Lut. Kal. Febr. MDCCCXIX.

Vates, Threïcio blandior Orpheo,
Seu malis fidibus sistere lubricos
Amnes, seu tremulo ducere pollice
Ipsis cum latebris feras;

Vates, Æolii pectinis arbiter,
Qui princeps Latiam sollicitas chelyn;
Non segnis titulos addere noxios >
Nigro carmine frontibus ;

Quis te barbarica compede vindicat?
Quis frontis nebulam dispulit, et, situ
Deterso, levibus restituit choris
Curata juvenem cute?

O quam nuper eras nubibus et malo
Obductus senio! quam nitidos ades
Nunc vultus referens, docta fragrantibus
Cinctus tempora floribus.

Talem purpureis reddere solibus
Lætum pube nova post gelidas nives

Serpentem positis exuviis solet
Verni temperies poli.

Talem te choreis reddidit et lyræ
Landinus Veterum laudibus æmulus,

Qualem tu solitus Tibur ad uvidum
Blandam tendere barbiton.

Nunc te deliciis, nunc decet et levi
Lascivire joco, nunc puerilibus
Insertum thyasis aut fide garrula
Inter ludere virgines.

M. S.

Viri multis nominibus dilecti desideratique,
FRANK SAYERS, M.D.

In quo ingenio acri judicium par accesserat.
Inerat in sermone ejus
innocuus gravitate conditus lepos.
Literis deditus,

at insolenti asperitate prorsus abhorrebat,
ut doctrinæ copiam morum liberalitate æquaret,
Vixit moderatus, probus, pius, simplex;
in pauperes pro facultate largus ;
in amicos comis;

benevolus in omnes.
Profectus ejus quales essent,

circa Archæologiam, Historiam, Philosophiam, Poësin,

!

quæ scripsit testantur; w

Qualis ipse, superstitum lacrymæ.

Obiit Vlto die Aug. A. D. M.DCCC.XVII.
Etatis suæ LIV.

Anthologia ante Jacobsium inedita epigrammata

tria correcta.

Ad Huschkii Analecta crit. in Anthol, Gr.
Pag. 202.

Λεωνίδου Ταραντίνου.

Νύμφαι ἐφυδριάδες, δώρου γένος, ἀρδεύοντε

τοῦτον Τιμοκλέους καπον ἐπεσσόμεναι

καὶ γὰρ Τιμοκλέης ὄμμι, κόραι, αἶὲν ὁ καπεὺς
κάπων ἐκ τούτων ώρια δωροφορεί.

Mihi quidem versus 1. integer esse, nec medicina indigere videtur; modo observetur, primam positionem dugou non esse rè dupon, sed & 4pos, nomen proprium. Quis autem sit hic Dorus, non tam liquet. Si sit Dorus, Neptuni filius, qui in Doride regnavit, unde populi Dorii appellati sunt, Nymphæ fontanæ seu fluviatiles, Dori filiæ, aquæ erunt Dorica, i. e. fons, fluvius, lacus, stagnum Doridis, prope hortum Timoclis; quibus et convenit dialectus. Sed potest et alius Dorus fontem invenisse, puteum fodisse, aut ductum fecisse aquarum, euripum,piscinam cett., quibus auctoris nomen hæserit; ut Genes, 26, 20, et 33. Ioann. 4, 6. Theocrit. Id. 7, 6,

Quin, si quis Dorus aquas loci illius animi causa frequentavit, hoc ipsum celebre ad posteros illis nomen ejus dare potuit, ut Vitebergæ est Luthers-Brunn."

P. 208.
Αδέσποτον.

Εἰς τὸν Ομηρον.

Εἰ καὶ βαιὸς ὁ τύμβος, ὁδοιπόρε, μή με παρέλθης,
ἀλλὰ κατὰ στίχας ἴσα θεοῖσι σέβου·

τὸν γὰρ Πιερίσιν τιμώμενον ἔξοχα Μούσαις
ποιητὴν ἐπέων θεῖον Ομηρον ἔχω.

“ V. 2. κατὰ στίχας leg. κάτω ψυχάς, Manes, genios sepultorum, inferos. Οἱ κάτω θεοὶ dixit Diodorus Siculus p. 103. et κάτω, apud inferos, Aristophanes, Æschines Socrat. etc.

P. 277.

Εἰς λουτρόν.

[ocr errors]

Νύμφαι Νηϊάδες, μετανάστιοι, οὐχ ἅμα πάσας
ἥξειν αϊόμην χώμασιν ἡμετέροις·

εἰ δὲ τόσην τὸ λοετρὸν ἔχει χάριν, οὐδὲν ὀνήσει

ὁ φθόνος, εἰ Νύμφαι πᾶν ἀπέλειπον ὕδωρ.

“ V. 2. ἥξειν 1. εἴξειν, cessuras esse.

"P. 102. wird Philemonis Lexicon Technologicum Ms. angeführt, daraus auch Villoison zu Apollonii Lexicon Homericum mehrmals ganze Artikel mitgetheilt hat, die aber fast alle wörtlich schon in Varini Phavorini Dictionario stehen; doch so, dass der eine aus den andern verbessert werden kann. So wie hier das Ms. das letzte Wort fehlerhaft Περδικιόνης angiebt; Varinus aber v. λαγωός, οὐ μόνον καὶ πτώξ richtig Περδικίδης hat.”

Solonis Fragmentum emendatum, documento quam caute inania sensuque carentia textis ejicienda sint. In versibus iis, quos inter Solonis reliquias primo loco posuit Brunckius Gnom. p. 73, malum vitium olim insederat, posthac Meibomii pejore correctione obliteratum. Inde in nuperis editionibus Gnomicorum, etiam in Oxoniensi et Lipsiensi, legitur xal μεταποίησον λιγέως ταδί, antea ap. Diog. Laërt. 1, 2. 13. ubi fragmenti sedes est, sine sensu et metro legebatur άγυιὰς ταδί. Aliud, quod ex duobus codd. Diogenis affertur, ὄγδοα ἐς ταδί, vanum commentum est, ductum ex seq. ὀγδωκονταέτη. Latino in

Agitur de libro tum inedito, qui nuper demum Caroli Burneii cura luculentis typis descriptus prodiit: Φιλήμονος Λεξικὸν τεχνολογικόν. Ex bibliotheca Parisiensi. Londini, mai. MDCCCXII. 8.

terpreti, qui vertit celeriter, haud dubie Taxes in mentem venerat, particula h. 1. inutilis. Rectius H. Stephanus, quum corruptum modeste servasset, aliud sub isto latens quærebat, sed frustra. Id vero vocabulum erat rayug, rarius illud quidem, at vetustioris Atticismi auctoribus usitatum. Docemur hoc a Suida aliisque Lexicographis, qui ad τάγυρι i. e. ἐλάχιστον, Germanis quasi ein bischen (bisschen, bitsken): cf. Hesychii glossas, rayúpiov et Tayúgia, quod posterius tamen minus certum videtur: ad Tayug, igitur illi Eupolidis auctoritatem adscripserunt. Sed eorum in gratiam, qui gravantur plures simul libros evolvere, quatuor illos versiculos afferamus, et nunc postremum cum absurda lectione vulgata : Πρὸς Μίμνερμον εἰπόντα,

[ocr errors]

Εξηκονταέτη Μοίρα κίχοι θανάτου:

̓Αλλ ̓ εἴ μοι κἂν νῦν ἔτι πείσεαι, ἔξελε τοῦτο· μηδὲ μέγαιρ ̓, ὅτι σεῦ λώϊον ἐφρασάμην.

καὶ μεταποίησον λιγέως ταδί, ὧδε δ' άειδε ΟΓΔΩΚΟΝΤΑΕΤΗ ΜΟΙΡΑ ΚΙΧΟΙ ΘΑΝΑΤΟΥ.

(Distichon, illis ex Plutarcho annexum, sejungendum est.) Jam una cum verbis, μεταποίησον τάγυρι τοδί, commodus hic et elegans sensus reddit: Refinge, muta, leviculum hoc, pro sexagenario ponens octogenarium.

Ingeniosæ hujus et certæ emendationis auctor primarius facile posset diutius celari. Dicendum erge, inventam illam jam dudum esse a Sopingio, arguente notula ejus ad Hesych. T. II. p. 1339. tribus verbis perscripta. Qua occasione grate recolenda est sagacissimi Frisii memoria, qui quum obscuro loco xúμopos in studiis vixisset, in hoc maxime grammatico genere critices occupatus, cunctator autem et calumniator sui propemodum nihil ipse edidisset, a. 1615 mortuus est, relictis multis in Hesychium et alios veterum libros correctionibus, quæ nondum omnes videntur, ipsius quidem nomine, lucem vidisse. W.

SCALIGER de Accentibus.

"Accentus graves, qui dictionibus Latinis apponuntur, nostra memoria introducti sunt et in libros illati; qui cum nihil juvent auditorem, qui nescit utrum sit accipiendum quantùm aut quantum adverbialiter vel ut nomen, nec etiam pronunciantem; toto cœlo Latino ablegandi et fugandi sunt. Virgulæ (,) et cola (;) nostra etiam tempestate inventa a Manutio, cum antiquis prorsus incognita fuerint.".

In quendam paroum et macilentum.
Ne sis, terra, gravis: non fuit ille tibi.

192

NOTICE

Of a VINDICATION of the MASTER of EXETER
SCHOOL. 8vo. Exeter.

"CLASSICI nihil a nobis alienum putamus." The subject of the small Pamphlet before us is of extreme importance to all Masters of Foundation Schools. Few of our readers are unacquainted with the eminent character of Dr. Lempriere, as a scholar, a teacher, and a writer. About nine years ago he was elected Master of Exeter School. By his experience, his learning, his indefatigable diligence, and his judicious system of education, he soon / raised the School to a lofty eminence in reputation, and to unprecedented numbers. But in the course of a few years an opposition was raised against him by some leading men in the Corporation, the Trustees of the School. Of the actions of men two motives usually exist, one real, and one ostensible. The real motive of his persecution he gives in his pamphlet. The ostensible motive was, that he had charged eight guineas instead of six, for tuition.' Before he became a candidate for the School, he naturally inquired into the particulars of the terms; and was answered by the organ of the Corporation, the Town Clerk, that the terms were unlimited, and that the late master had raised them. He thought, with every calculating man, that the difference of the times authorised, and demanded, at least such an increase.

By the Deed of Endowment it was stipulated, that the sons of freemen of the city shall be instructed in the Latin tongue without any expense to their parents. These are admitted by an order from the Trustees; and Dr. L. has always cheerfully received and

It was likewise indirectly objected to Dr. L. that he had not confined himself to the Latin Grammar used by his predecessors. This puts us in mind of the carping Momus, who, when all the gods admired the beauty, the graces, and the perfection of the person of Venus, observed that her slippers were too noisy! Is a man of long experience in the art of teaching to be denied the privilege of selecting such books as he has found in practicebest calculated to promote the speedy and solid improvement of his pupils? Are all our Latin Grammarians, from the great Busby to the acute Jones, to be neglected and discarded, to give exclusive way to one Grammar? We are far from blaming those, whose old associations induce them to prefer Lily's Grammar; but we deprecate the bigotry of ascribing to that book, what is due to the supplementary instruction of excellent teachers. We strongly advise all scholars and teachers, before they pronounce a judgment on a Latin Grammar, to peruse attentively the best work on Latin Grammar ever published in England, Johnson's Grammatical Commentaries.

« AnteriorContinuar »