Imágenes de páginas
PDF
EPUB

Verschnittenen und eine äthiopische Sklavin geschenkt hat. Thraso, ein prahlerischer Officier, ist sein Nebenbuhler, und hat gleichfalls eine vermeinte Sklavin gekauft, die er der Thais zum Geschenk anbietet, wenn sie ihn allein lieben will. Um davon wenigstens den Schein anzunehmen, bittet den Phädria, sie nur auf einige Tage unbesucht zu lass sen, und er will indeß aufs Land gehen. Sein Bruder, Chårea, verliebt sich in das vom Thraso geschenkte Måði chen, und, um mit ihr beisammen zu leben, verkleidet er sich, und giebt sich für den Verschnittenen aus. Die Ents deckung dieses Betrugs veranlasst vielerlei Unruhen; und zus gleich entdeckt Thais, daß das ihr vom Thraso geschenkte Mädchen, eine freie Bürgerin, und Schwester des. Chres mes ist, dem sie wieder zugeführt, und an den Chårea verheirathet wird. Phädria verbindet sich mit der Thais. Von Seiten der Moral möchte sich dieß Lustspiel wohl schwers lich ganz rechtfertigen lassen; aber in Hinsicht auf Intrigue und Dialog hat es unstreitige Schönheiten.

[ocr errors]

3. Heautontimorumenos. So heisst dieß Stück von dem gråmlichen, auf lauter eigne Qual bedachten, Charats ter des Menedemus. Dieser hat einen Sohn, Klinia, dem er wegen seiner Liebe zur Antiphile sehr hart und strenge begegnet. Der Sohn verlässt aus Ungeduld das Haus seis nes Vaters, und nimmt Kriegsdienste. Der Vater macht fich darüber Vorwürfe. Die Liebe bringt indeß den Sohn bald zurück, der zum Chremes, einem menschenfreundlis chern Alten, seine Zuflucht nimmt. Bacchis, welche vom Klitipho, dem Sohne des Chremes, heimlich geliebt wird, giebt sein Sklave und Vertrauter, Syrus, für eine Geliebte des Klinią aus. Antiphile wird indeß für eine Tochter des Chremes erkannt, an den Klinia, dessen wahre Liebe man erfährt verheirathet, und Klitia, der die Bacchis aufgiebt, wird anderweitig versorgt. Gleich in der ersten Scene

wird der Charakter des Selbstquålers, Menedémus, durch seine Unterredung mit dem menschlich und duldsam gesinnten Chremes trefflich ins Licht geseßt:

CHREMES. Quanquam haec inter nos nuper no-
titia admodum eft,

Inde adeo quod agrum in proximo hic mercatus es,
Nec rei fere fane amplius quidquam fuit:
Tamen vel virtus tua me, vel vicinitas,
Quod ego in propinqua parte amicitiae puto,
Facit, ut te audacter moneam et familiariter:
Quod mihi videre praeter aétatem tuam
Facere et praeter quam res te adhortatur tua!
Nan proh Deum atque hominum fidem, quid vis
tibi?

Quid quaeris? annos sexaginta natus es,

Aut plus eo, ut coniicio: agrum in his regionibus
Meliorem, neque pretii maioris, nemo habet.
Servos complures: proinde quafi nemo fiet,'
Ita tute attente illorum officia fungere.
Nunquam tam mane egredior, neque tam vefperi
Domum revortor, quin te in fundo confpicer
Fodere, aut arare, aut aliquid ferre: denique
Nullum remittis tempus'; neque te refpicis.
Haec non voluptati tibi effe, fatis certo fcio.
At enim dices, quantum hic operis fiat, poenitet.
Quod in opere faciundo operae confumis tuae,
Si fumas in illis exercendis, plus agas.

MEN. Chreme, tantumne est ab re tua otii tibi, Aliena ut cures, eaque, nihil quae ad te attinent? CH. Homo fum; huinani nihil a me alienuin puto.

Vel me monere hoc, vel percontari puta.
Rectum eft, ego ut faciam; non eft, te ut deterreana.
ME. Mihi fic eft ufus; tibi ut opus facto eft, face.

D 4

CH.

CH. An cuiquam eft ufus homini, fe ut cruciet 2

ME. Mihi.

CH. Si quid laboris eft, nollem: fed quid iftuc mali, eft,

Quaefo, quid de, te tantum meruifti? ME. Eheu! CH. Ne lacruma; atque iftuc, quidquid est, fac me ut sciam.

Ne retice; ne verere; crede inquam mihi,

[ocr errors]

Aut confolando, aut confilio, aut re iuvero.

i

ME. Scire hoc vis? CH. Hac quidem caufa, qua

1

རྩྭ་ཕན་

[ocr errors]

dixi tibi.

ME. Dicetur. CH. Iftos raftros interea tainen Appone; ne labora.

ME. Minime. CH. Quam rem

agis 2.

ME. Sine me, vaciyum tempus ne quod dem mihi Laboris. CH. Non finam, inquam, ME. Ah, non

aequum facis.

CH. Hui, tan graves hos, quaefo? ME. Sic

[blocks in formation]

CH. Nunc loquere. ME. Filium unicum ado

lefcentulum

Habeo. Ah, quid dixi habere me? Immo habui,

[ocr errors]
[ocr errors]

Chreme;

Nunc habeam, necne, incertum eft. CH. Quid ita iftuc? ME. Scies; A

[ocr errors]

Eft e Corintho hic advena anus paupercula.»
Eius filiam ille amare coepit perdite, :

Prope iam ut pro uxore haberet; haec clam me omnia.
Ubi rem refcivi, coepi non humanitus,

Neque ut animum decuit aegrotum adolefcentuli,
Tractare; fed vi, et via peryulgata patrum.
Quotidie accufaban; hem, tibine haec diutius
Licere fperas facere me vivo patre,

Amicam ut habeas prope iam in uxoris loco?..

Erras

Erras fi id credis, et me ignoras, Clinia.

Ego te meum effe dici tantisper volo,

Dum, quod te dignum eft, facies: fed fi id non facis,
Ego, quod me in te fit facere dignum, invenero.
Nulla adeo ex re iftuc fit, nifi ex nimio otio.
Ego iftuc aetatis non amori operam dabam,
Sed in Afiam hinc abii propter pauperiem: atque ibi
et gloriam armis belli repperi.

Simul reme

Poftremo adeo res rediit: adolefcentulus

J

Saepe eadem, et graviter, audiendo victus eft.
Putavit me et aetate et benevolentia

[ocr errors]
[ocr errors]

Plus fcire et providere, quam fe ipfum fibi:
In Afiam ad regem militatum abiit, Chreme...
CH. Quid ais? ME. Clain me. eft profectus,
menfes tres abeft.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

$;་་་་་ ིི༔ 16

A

CH. Ambo accufandi, etfi illud inceptum, tamen Animi eft pudentis fignum, et non instrenui. ME. Ubi comperi ex iis, qui ei fuere confcii, Domun revertor moeftus, atque animo fere Perturbato atque incerto prae aegritudine. Adfido, accurrunt fervi, foccos detrahunt: Video alios feftinare, lectos fternere, Coenam apparare; pro fe quisque fedulo Faciebat, quo illam mihi leniret miferiam. Ubi video haec, coepi cogitare: hem! tot mei Solius folliciti funt cauffa, ut me unum expleant! Ancillae tot me vestiant? fuintus domi

B

Tantos ego folus faciáin? fed gnatum unicum,"
Quem pariter uti his decuit, aut etiam amplius,
Quod illa aetas magis ad haec utenda idonea est,
Eum ego hinc eieci miserum iniuftitia mea. . A
Malo quidem me dignum quovis deputem,

Si id faciam. Nam usque dum ille vitam illam colet
Inopem, carens patria ob meas iniurias,

[blocks in formation]

P

Interea usque illi de me fupplicium dabo,
Laborans, quaerens, parcens, illis ferviens.
Ita facio prorfus; nihil relinquo in aedibus,
Nec vas, nec veftimentum; conrafi omnia,
Ancillas, fervos, nifi eos, qui opere ruftico
Faciundo facile fumtum exercerent fuum;"
Omnes produxi ac vendidi; infcripfi illico
Aedes mercede; quafi talenta ad quindecim
Cöegi; agrum hunc mercatus fum; hic me exercen.
Decrevi tantisper me minus iniuriae,

Chreme, meo gnato facere, dum fiam mifer:
Nec fas effe ulla me voluptate hic frui,
Nifi ubi ille huc falvus redierit meus particeps,
CH. Ingenio te elle in liberos leni puto,
Et illum obfequentem, fi quis recte aut commode
Tractaret. Verum nec tu illum fatis noveras,
Nec te ille; hocque fit, ubi non vere vivitur.
Tu illum nunquam oftendifti quanti penderes;
Nec tibi ille eft credere aufus, quae eft aequum patri.
Quod fi effet factum, haec nunquam eveniffent tibi.
ME. Ita res eft, fateor; peccatum a ine maxi-

mum eft.

CH. Menedeme, at porro recte fpero, et illum tibi Şalvum adfuturum effe hic, confido, propediem, ME. Utinam ita Di fax at! CH. Facient. Nunc, fi comnodum eft, o

(Dionysia hiq sunt) hodie apud me fis volo.

ME. Non poffum. CH, Cur non, quaefo ? tan dem aliquantulun»

Tibi parce; idem abfens facere te hoc vult filius. ME. Non convenit, 'qui illum ad laborem impulerim,

Nunc me ipfum fugere. CH. Siccine eft fententia?

ME.

i

« AnteriorContinuar »