Η

OC tibi de nato, ditiffima mater, egeno
Exiguum immenfi pignus amoris habe.
Heu, meliora tibi depromere dona volentes
Aftringit gratas parcior arca manus.
Túne tui poteris vocem hìc agnofcere nati
Tam malè formatam, diffimilemque tuæ ?
Túne hic materni veftigia facra decoris,
Tu fpeculum poteris hic reperire tuum ?
Poft longum, dices, Coulëi, fic mihi tempus ?
Sic mihi fperanti, perfide, multa redis ?
Quæ, dices, Sage Lemuréfque Deæque, nocentes,
Hunc mihi in infantis fuppofuêre loco?
At tu, fancta parens, crudelis tu quoque, nati
Ne tractes dextrâ vulnera cruda rudi.
Hei mihi, quid fato genetrix accedis iniquo ?
Sit fors, fed non fis, ipfa, noverca mihi.

Si mihi natali Mufarum adolefcere in arvo,
Si benè dilecto luxuriare folo,
Si mihi de doctâ licuiffet pleniùs undâ
Haurire, ingentem fi fatiare fitim,
Non ego degeneri dubitabilis ore redirem,
Nec legeres nomen fufa rubore meum.
Scis benè, fcis quæ me tempeftas publica mundi
Raptatrix veftro fuftulit è gremio,

Nec pede adhuc firmo, nec firmo dente, negati
Pofcentem querulo murmure lactis opem.
Sic quondam, aërium vento bellante per æquor,
Cum gravidum autumnum fæva flagellat hyems,
Immatura fuâ velluntur ab arbore poma,

Et vi victa cadunt; arbor & ipfa gemit.
Nondum fuccus ineft terræ generofus avitæ,
Nondum fol rofeo redditur ore pater.
O mihi jucundum Grantæ fuper omnia nomen !
O penitùs toto corde receptus amor!
O pulchræ fine luxu ædes, vitæque beatæ,
Splendida paupertas, ingenuúfque decor!
O chara ante alias, magnorum nomine regum
Digna domus! Trini nomine digna Dei !
O nimium Cereris cumulati munere campi,
Pofthabitis Ennæ quos colit illa jugis !
O facri fontes ! & facræ vatibus umbræ,
Quas recreant avium Pieridúmque chori!
O Camus! Phoebo nullus quo gratior amnis!
Amnibus auriferis invidiofus inops !
Ah mihi fi veftræ reddat bona gaudia fedis,
Detque Deus doctâ poffe quiete frui!

Qualis eram, cum me tranquillâ mente fedentem
Vidisti in ripâ, Came ferene, tuâ;
Mulcentem audifti puerili flumina cantu ;
Ille quidem immerito, fed tibi gratus erat.
Nam, memini ripâ cum tu dignatus utrâque,
Dignatum eft totum verba referre nemus.
Tunc liquidis tacitifque fimul mea vita diebus,
Et fimilis veftræ candida fluxit aquæ.

At nunc cœnofæ luces, atque obice multo
Rumpitur ætatis turbidus ordo meæ.

[unda?

Quid mihi Sequanâ opus, Tamefisve aut Thybridis
Tu potis es noftram tollere, Came, fitim.
Felix, qui nunquam plus uno viderit amne!
Quique eadem Salicis littora more colit !
Felix, qui non tentatus fordefcere mundus,
Et cui pauperies nota nitere poteft!
Tempore cui nullo mifera experientia conftat,
Ut res humanas fentiat effe nihil!
At nos exemplis fortuna inftruxit opimis,
Et documentorum fatque fupérque dedit.
Cum capite avulfum diadema, infractáque fceptra,
Contufáfque hominum forte minante minas,
Parcarum ludos, & non tractabile fatum,
Et verfas fundo vidimus orbis opes.

Quis poterit fragilem poft talia credere puppim
Infami fcopulis naufragiifque mari ?

Tu quoque in hoc terræ tremuisti, Academia, motu. (Nec fruftrà) atque ædes contremuêre tuæ: Contremuêre ipfæ pacate Palladis acres ;

Et timuit fulmen laurea fancta povum.