Imágenes de páginas
PDF
EPUB

A

DIGNITAS ET OTIUM.‡

LTIOR est reliquis, quæ sella vocatur honoris;

Acclivis, facili sed superanda jugo.

Hoc solium ascendit, quem tota frequentia poscit
Præsidis in noctem sustinuisse vices.
Ille ubi composuit sese, clavoque galerum
Suspendit, pœtum fert tubulosque puer.
Implet, et accendit, cubitoque innixus utroque
In cathedrâ dignè pro gravitate sedet.
Arbiter hinc dicit legesque modumque bibendi,
Quoque propinanda est ordine cuique salus.
His tandem officiis functus, vinoque gravatus,
Nondum deposito nutat hiatque tubo.
Quæ rarò coeunt, et in unà sede morantur,
En ubi majestas, et sit habenda quies!

First appeared in ed. 1743, p. 213.

[graphic][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small]

Te, Stephane, in lucem rustica musa vocat.
Principibus placuisse viris tibi contigit aulæ,
Et minor est famâ lauriger ipse tuâ.
Cæsareo jussu, certum est tibi pensio munus;
Te Curatorem Regius Hortus habet.
Regia præterea, si fama est nuncia veri,
Curæ mandatur bibliotheca tuæ.

Nec fastu tamen elata est, vultuve superbo
Fert tua fortunæ prospera musa vices.
Nec mutantur adhuc mores; sed et ille modestus,
Ille verecundus, qui priùs, usque manes.

In modicis æquus; prudens, moderatus in altis,
Exemplar magnis esto, vel opprobrium.

First appeared in ed. 1743, p. 214.

[graphic]

UT

PROLOGUS AD TERENTII

ANDRIAM.§

T vitam inspicerent hominum, propiusque tuendo

Formarent mores Graia juventa suos; Quod deforme fuit vitii, comoedia prisca Coràm spectandum, nec sine felle, dedit. Quod mediocre fuit, veniâ quod dignius, illud Descripsit multo musa jocosa sale.

Nec dulce egregiis, nec defuit utile scenis,

Quod delectaret, quodque moneret idem. Transtulit à Græcis placidam feliciter artem Roma, pari studio consilioque pari: Quodque suis fuerat per sæcula retro Menander, Id quoque Romanis Publius Afer erat. Simplicitas eadem est scribendi, eademque veCasti sunt omnes ingenuique sales. [nustas; Concinna est brevitas, et pura oratio, quicquid Dicere vult servos fabula, quicquid heros. Simo, senex pulchre cordatus, lenis in irâ est;

First appeared in ed. 1743, p. 215.

228

PROLOGUS AD TERENTII ANDRIAM.

Cùm dolet, aut queritur, cùm lachrymatur, homo.

Ingenio juvenis, qui nomine, Pamphilus idem, Nulli hominum, officio vel pietate, deest. Natumve aut patrem justè perpendite, non est Natus amabilior, candidiorve pater.

Tam bene morata est, nitido tam plena lepore Andria, quam vobis nox hodierna parat. Nos facili erigite O! risu, plausuque secundo, Ludere qui pariter discimus et sapere.

EPILOGUS LESBIE OBSTETRICIS.1

Α'

UDISTIS quanto clamore puerpera, Juno Lucina, oh! miseræ fer mihi, dixit, opem. Illa ego sum Juno-sed non de plebe ministra, Quales Lucinas viculus omnis habet.

Nil loquor impurum, vel subnuo turpius; ista Vulgares animos, degeneresque juvent. Oscula siquando permittam, admitto pudicè ; Ut decet humanas ingenuasque nurus.

Si quid fortè bibam, cyathus mihi sufficit unus, Pollice vix major-Fors aliquando duo. Incolumi matre et salvâ, mea proxima cura est Infantem primis vestibus induere

Adsidet ad cubitum, Glycerîque Archillis ocellos Intuitu primo callida cernit anus : [nasum, Parvaque componens magnis, frontem, oscula, Quid patris explorat, quid referatur avi. Tergaque demulcens, hominum est sævissimus, inquit,

Tam pulchram poterit qui violare cutim.

First appeared in ed. 1743, p. 217.

« AnteriorContinuar »