CRUEL DECEIT.‡

CARCE had the sun dried up the dewy morn,

SCARCE

And scarce the herd gone to the hedge for When Cytherea, all in love forlorn,

A longing tarriance for Adonis made,
Under an osier growing by a brook;

[shade,

A brook, where Adon used to cool his spleen;
Hot was the day, she hotter, that did look
For his approach, that often here had been.
Anon he comes, and throws his mantle by,
And stood stark naked on the brook's green brim;
The sun look'd on the world with glorious eye,
Yet not so wistly as this queen on him:

He, spying her, bounced in, when as he stood;
Oh, Jove! quoth she, why was not I a flood?

SHAKESPEARE.

See Shakespeare's Sonnets, (ed. Evans,) p. 119.

ODE

MAGISTRI GULIELMI SHAKESPEARE, VERSIONE

V

LATINA DONATA.§

IX matutinum ebiberat de gramine rorem Umbrosa invitans Phoebus ad antra boves, Cùm secum placidi Cytherea ad fluminis undas, Adventum expectans sedit, Adoni, tuum. Sub salicis sedit ramis, ubi sæpe solebat Procumbens fastum deposuisse puer.

Estus erat gravis; at gravior sub pectore divæ
Qui fuit, et longè sævior, æstus erat.
Mox puer advenit, posuitque à corpore vestem,
Tam propè vix Venerem delituisse ratus :
Utque deam vidit recubantem in margine ripæ,
Attonitus mediis insiliebat aquis.

Crudelem decepta dolum, fraudemque superbam
Ut videt, his mostis ingemit illa modis :
Cur, ex æquoreæ spumâ cùm nascerer undæ,
Non ipsa, O inquit Jupiter! unda fui!

§ First appeared in ed. 1734, p. 131.

PURIS

In Tamisis tremulâ luce refulsit aquis. Improbus hoc vidit catulus, ringensque maligSolvit in indignos ora proterva modos: [num Lunamque in cœlo, lunamque aggressus in undis, In sidus pariter sævus utrumque furit. Sub ripis latuit fors ulterioribus echo, Audiit et vanas ludicra nympha minas : Audiit; et rabie rabiem lepidissima vindex Ulcisci statuit, parque referre pari. Ille repercussæ deceptus imagine vocis, Irarum impatiens jam magis, estque magis. Reddere latratus pergit latratibus echo;

Quemque canis statuit, servat imago modum. Tandem ubi lassatæ fauces, et spiritus, et vox; Defervet rabies tota, siletque canis.

Et poterat siluisse priùs; furor omnis ineptus, Omnisque in sese futilis ira redit.

§ First appeared in ed. 1734, p. 133.

Artem habet, ut sese tollere possit humo: Selecta ex baculis duo ligna abiegna requirit,

Quatuor ad spatium plusve minusve pedum. His etiam, ut meliùs vestigia firmet, equino De corio affigit fortia lora duo.

Quæ postquam clavis suprà devinxit et infrà,
Ipse suum scandit, quod fabricavit, opus,
Cautoque incedit, prima ad tentamina, gressu,
Et nova cum multo crura tremore movet.
Mox ubi se didicit libramine pendere justo,
Hinc inde intrepidos fertque refertque gradus.
Saxa per et plateas largis vult passibus ire;
Quà via per medium, quà via nulla, lutum.
Cùm subito (audentes fortuna nec usque juvabit
Prospera) in immundam præcipitatur humum.

First appeared in ed. 1734, p. 134.

174

CRURA ADSCITITIA.

Quid faciat patris metuens, metuensque magistri!
Quo fugiat tunicas squalidus, ora, manus!
Quin iterum ascendat, magnis licèt excidat ausis;
Si malè nunc fuerit, non malè semper erit.
Altiùs in cœlum valido pila surgit ab ictu ;
Gaudet et à plagis ocyùs ire trochus.
In geminis didicit quicunque incedere lignis,
Cruribus hic poterit tutiùs ire suis.