IN EFFIGIEM DOMINE CATHA

K

RINE HYDE.‡

NELLERI egregios vidit Cytherea1 labores, Nympharum varios habitus, vultusque venustos,

Quis frontis divinus honos, quæ gratia cuique
Dissimilis, formæque suæ bene conscia diva,
2 Sic ego (monstravitque manu) sic ora ferebam,
Inquit, in Idæo referens certamine pomum.
Me mihi, si memini, talem pellucidus amnis,
Me talem exhibuit speculum. Sic me quoque
pulchram,

Nativo exortam fluctu cùm pinxit, et udos
Siccantem in ripâ crines, descripsit Apelles;
Sic nivea ornârunt fusi mea colla capilli.
5 Ploravi viduata meum sic, inquit, Adonin.
Et tales gessi vultus moerore decoros.

tas.

First appeared in ed. 1734, p. 123.

1 Intellige imagines quasdam à G. Kneller, bart. depic

2 Hon. Dom. Sherrard.

4 Com. de Ranelagh.

3 Comitissam de Sunderland.

5 Com. de Salisbury.

CATHARINE HYDE.

161

At cùm conspexit Miram, cui dulcis in ore. Majestas, blandisque nitor suffusus ocellis, Constitit, obtutuque hærens, formosior, inquit, Aut hæc est nobis, aut nos malè pinxit Apelles.

6 Dom. Cath. Hyde.

M

I

LACHRYME PICTORIS.

NFANTEM audivit puerum, sua gaudia,
Intempestivo fato obiisse diem.

[Apelles Ille, licèt tristi perculsus imagine mortis, Proferri in medium corpus inane jubet. Etcalamum, et succos poscens, Hos accipe luctus, Mororem hunc, dixit, nate, parentis habe. Dixit; et, ut clausit, clausos depinxit ocellos; Officio pariter fidus utrique pater: [mans Frontemque, et crines, nec adhuc pallentia forOscula, adumbravit lugubre pictor opus.

Perge, parens, morendo tuos expendere luctus;
Nondum opus absolvit triste suprema manus.

Vidit adhuc molles genitor super oscula risus;
Vidit adhuc veneres irrubuisse genis:
Et teneras raptim veneres, blandosque lepores,
Et tacitos risus transtulit in tabulam.
Pingendo desiste tuum signare dolorem ;
Filioli longùm vivet imago tui:

Vivet, et æternâ vives tu laude; nec arte
Vincendus pictor, nec pietate pater.

First appeared in ed. 1734, p. 124.

EPITAPHIUM

IN SEPTEM ANNORUM PUELLULAM.

Q

UAM suavis mea Chloris, et venusta,

Vitæ quàm fuerit brevis, monebunt

Hic circùm violæ rosæque fusæ; Quarum purpura, vix aperta, clausa est.

Sed nec dura nimis vocare fata,
Nec fas est nimiùm queri caducæ
De formæ brevitate, quam rependit
Eterni diuturnitas odoris.

First appeared in ed. 1734, p. 125.

Q

PIETAS RUBECULE.I

UÆ tibi regalis dederant diadematis aurum,

Dant et funereum fana, Maria, tholum. Quisque suis vicibus, mosto stant ordine flentes; Oreque velato fœmina triste silet.

Parva avis interea, residens in vertice summo,
Emittit tremulâ lugubre voce melos.

Vespera nec claudit, nec lucem Aurora recludit,
Quin eadem repetat funebre carmen avis.
Tale nihil dederint vel mausolæa; Mariæ
Hæc pietas soli debita vera fuit.

Venales lachrymæ, jussique facessite fletus;
Sumptibus hic nullis luctus emendus erat.