EPITAPHIUM IN CANEM.+

PAUP

AUPERIShic Iri requiesco Lyciscus, herilis, Dum vixi, tutela vigil columenque senectæ, Dux cæco fidus: nec, me ducente, solebat, Prætenso hinc atque hinc baculo, per iniqua locorum

Incertam explorare viam; sed fila secutus,
Quæ dubios regerent passus, vestigia tuta
Fixit inoffenso gressu; gelidumque sedile
In nudo nactus saxo, quà prætereuntium
Unda frequens confluxit, ibi miserisque tenebras
Lamentis, noctemque oculis ploravit obortam.
Ploravit nec frustra; obolum dedit 'alter et alter,
Queis corda et mentem 'indiderat natura benig-

nam.

Ad latus interea jacui sopitus herile,
Vel mediis vigil in somnis; ad herilia jussa

Unus et alter. Ed. 1728.

2 Dederat. Ed. 1721, 1728.

136

EPITAPH ON A DOG.

At his kind hand some customary crumbs,
And common portion in his feast of scraps.
Or when night warn'd us homewards, tired and
With our long day and tedious beggary. [spent

These were my manners, this my way of life, Till age and slow disease me overtook, And sever'd from my sightless master's side. But lest the grace of so good deeds should die, Through tract of years in mute oblivion lost, This slender tomb of earth hath Irus rear'd, Chief monument of no ungrudging hand, And with short verse inscribed it, to attest, In long and lasting union to attest, The virtues of the beggar and the dog.

LAMB.

EPITAPHIUM IN CANEM.

137

Auresque atque animum arrectus, seu frustula Porrexit sociasque dapes, seu longa diei [amicè Tædia perpessus, reditum sub nocte 'parabat.

Hi mores, hæc vita fuit, dum fata sinebant, Dum neque languebam morbis, nec inerte senectâ,

Quæ tandem obrepsit, veterique satellite cæcum Orbavit dominum: prisci sed gratia facti Ne tota intereat, longos deleta per annos, Exiguum hunc Irus tumulum de cespite fecit, 'Etsi inopis, non ingratæ, munuscula dextræ ; Carmine signavitque brevi, dominumque ca[benignum.

nemque

Quod memoret, fidumque canem dominumque

3 Paravit. Ed. 1721, 1728.

4. Etsi inopis,' &c. This line not in ed. 1721; inserted in ed. 1728.

Q

HYMNUS PASCHALIS.

UEM præferebas, horror ubi tuus, O Orce, nondum funeribus satur? Victoriæ, quas jactitabas,

O ubi sunt, avidum sepulchrum?;

Mors et sepulchrum, cedite; cedite,
Vinc'lis solutis; nam moritur modò,
Ut vincat, et victor resurgit

Ad superos Deus, ut triumphet.

DOCT

DENNERI ANUS.*

OCTUM anus artificem, justè celebrata, fatetur,

Denneri pinxit quam studiosa manus. Nec stupor est oculis, fronti nec ruga severa; Flaccida nec sulcis pendit utrinque gena. Nil habet illepidum, morosum, aut triste tabella; Argentum capitis præter, anile nihil. Apparent nivei vittæ sub margine cani, Fila colorati qualia Seres habent. Lanugo mentum, sed quæ tenuissima, vestit; Mollisque, et qualis Persica mala tegit. Nulla vel è minimis fugiunt spiracula visum; At neque lineolis de cutis ulla latet.

Spectatum veniunt, novitas quos

allicit usquam,

* This Poem first appeared in ed. 1734, p. 106. Diu publico fuit spectaculo egregia hæc Tabula, in Areât Palatinâ exteriori, juxta Fanum Westmonasteriense.

+ Palace-Yard.