Imágenes de páginas
PDF
EPUB

Si forte offendat quenquam, convicia spargit,
Infensus semper miseris sartoribus hostis:
Dum coeant in fictæ omnes certamina rixæ,
Obscœnæque sonent lites, pravique cachinni,
Fœmineæ vocesque, et natæ in jurgia linguæ.
Plurima tum nobis (nam norât plurima) narrat
Navita, præteritos gaudens memorare labores :
Quot mala pertulerat juvenis, quam sæpe inimico
Naufragio periturus erat; quæ tristia vota
Exanimis, quas sæpe preces emiserat olim,
Cum nigra tempestas, et dira mari incubuit nox.
Quem Martis terrorem et quæ discrimina belli;
Quas præsens quondam pugnas, quæ viderat arma !
Sed tum præcipue, recolens, cum Belgica classis
Puppibus effugit laceris: quam fortiter Angli
Pugnabant animosi, et certe fortiter, inquit,
Si Britones unquam fortes, pugnavimus Angli.
Hæc repetens patriæ dulcique incensus amore
Arsit, et agnovit veteres in pectore flammas.
Interea exhalat sinuosum in nubila fumum,
Et canæ ascendunt verba inter singula nubes :
Sic tubulo fallit, fallit sermone laborem.

Prospicit hinc, oculosque vagos fert omnia circum,
Errantem si forte aliquem prope littora vidit,
Exclamans; sed sæpe sonum fert ventus inanem.
Dum flexus crebros curvi superavimus amnis,
Chelseiæ apparent apices, poteratque videri
Regale hospitium: veterani hic otia grata
Exercent tuti, et secura in pace senescunt.

Mox ubi nuda pedes et non improvida turba
Dispersum in mediis carbonem colligit undis,
Cœperunt fluctus salientem attollere proram;
Naufragio infamis locus hic undaque furente.
Arboreum tandem lucum sylvamque videmus
Ordinibus celebrem variis, ubi densior ilex
Occursu viridi nimios defendere soles
Rite queat, junctas ramis sociantibus umbras.

Hæc sedes olim sævis male nota duellis:
Nec tantas nôstis diffuso sanguine cædes
Vos, campi, domus est qua Montacuta, patentes.
Læsus honor siquando fremens opprobria ferre
Nesciat, aut furiosi animi implacabilis ardor.
Confestim ultricis poscat certamina pugnæ
Impatiens, solumque velit sibi damna rependi
Martis ad arbitrium: sed nec pugnacibus aptæ
Hæ tantum, aut lethi solis horroribus umbræ
Insignes; epulas, queis sunt convivia curæ,
Nocturnas huc sæpe ferunt; huc sæpe per undas
Delapsi placidas, venti cum ponitur ira,

Harmonia oblectant Tamum, nymphasque sequaces, Advecti tacitæ per conscia lumina lunæ.

FANATICUS.

CONSCENDIT primum tremulus cum pulpita frater,
Stat tacitus, multumque screans, ut vocis apertum
Pandat iter, geminas, positis prope dactylothecis,
Ad cœlum attollit palmas; tum lumina claudens
Dat gemitum, secumque diu submurmurat intus.
Vox tandem erumpit; deinde altera, et altera deinde:
At lento passu, gemitu prius interjecto.
Mox animos sensim revocans, residemque furorem,
Vim dictis paulatim addit; jam subsilit, et jam
Stans pede suspenso, tentat quid possit anheli
Pulmonis, laterumque labor : per tempora rivis
It salsus sudor; tandem fanatica surgit
Tempestas, totasque quatit clamoribus ædes.
Haud aliter leni nutantes flamine ramos
Insurgens agitat Boreas, tremulasque susurrat
Per frondes; mox buccam utramque animosior inflat,
Et validos quassat celso cum vertice truncos:
Post, ubi collectæ vires, majorque tumultus
Per totam auditur sylvam, ab radicibus imis

Sternit humi antiquas quercus, rapidamque procellam
Agglomerat, lataque implet nemus omne ruina.

THE FANATIC.

WHEN first to speak uprises Simon Pure,
Silent he stands, with countenance demure;

#

He coughs, he spits, with many a hawk and hem,
To clear a way for words, and utter them :
His gloves beside him on the pulpit lie,
His two broad hands to heav'n are lifted high;
With eyelids shut he groans, for, closely pent,
The murm'ring spirit struggles for a vent;
At length a voice breaks out beneath his hat,
Another, and another after that:

But fair and soft, with frequent pauses mixt,
And many a sigh, and many a groan betwixt ;
Till by degrees he fans, with zealot ire,
The dormant coals of Puritanic fire.

Anon, he starts, he bounds, on tiptoe stands,
Roars with his voice, and hammers with his hands;
The strength of lungs he tries, he pants, he blows,
And down his cheeks the sweat profusely flows:
To ev'ry soul he threatens instant doom,
And a fanatic tempest shakes the room.

So rising Boreas first, with lenient breeze,
Fans the light leaves, and murmurs thro' the trees;
His cheeks inflated soon a tempest blow,

Shake their full tops above, their trunks below:

His gathering strength a dreary ruin spreads, And stubborn oaks bend low their hoary heads : His boist'rous blasts the beauteous grove deform, And dire destruction waits upon the storm.

NOVARCA.

PACIS amans Carolus regale excudit in auro
Votum, quam populi sit sibi cara salus.
Omnia concordi spondet felicia regno,
Unitæ ut crescant, et geminentur opes.
Frustra! inimica piis obstat discordia votis,
Irarum et multæ cladis iniqua parens.
Informis, pauper, lamellaque ahenea, rerum,
Indicat, ut facies mœsta sit, ut sit inops.
Pro Caroli titulis, pro vultu et imagine sacra,
Unica stat mostis nuda Novarca notis.
Fatale exemplum! Caroli quod vota docere,
Anglia quod nequiit salva, Novarca, doces.

« AnteriorContinuar »