Imágenes de páginas
PDF
EPUB

XLIV.

PRECEPTOR MARIE.

HERI legebam paulo ante quam discederem cubitum, Alcidae (sic) sententiam dignam quæ discatur ab unoquoque, et a principe maxime. Is interrogatus quomodo quisque posset hominibus placere: Si loquatur, inquit, illis jucundissime, et det illis utilissima. Vos docet, heræ suavissimæ meæ, ut in colloquijs vestris sit sermonis comitas maxima, tam ut sitis liberale dando quæ adferant utilitatem ijs quibus dederitis. Bene valete. 27. Novembris.

XLV.

M. SC. R. ELI. SORORI S. P. D.

QUUM aliquando Dionisius ingrederetur cubiculum filij, et videret magnam vim poculorum aureorum et argnteorum (sic), exclamans, Non habes, inquit, regium animum, qui nullum feceris amicum ex tantis poculis. quæ dedi tibi? Sentiens sine benevolentia civium regium non posse parari, nec servari. Nihil est quod plus conciliet amicitiam et benevolentiam quam liberalitas. Sed juvenis imperitus rerum putabat esse felicius habere argentum quam amicos. Fugiamus avvaritiam, soror, nam indigna est omnino natura principis. Vale. 28. Novembris.

XLVI.

ARISTODEMUS, un des grands amis d'Antigonus roi de Macédone, encores qui fut fils d'un cuisinier, lui persuadoit de retraindre sa dépence et ses liberalités. Tes paroles, dit-il, Aristodeme, sentent la saulce. Montrant la chicheté, si elle estoit aus cuisiniers, ne devoir estre aus rois. Et que par tel conseil il lui souvenoit de quel pere il estoit né, et non de qui il estoit ami. Antigone montroit par cela ce que disoit Artoxerces fils de Xerces; a scavoir, qu'il est plus digne a un prince d'augmenter les honneurs et richesses de ceus aus quels ils commandent, que les diminuer.

XLVII.

CETTE histoire, ma seur, n'est de moindre dignité et utilité que celle que je vous contoi hier. Perillus, un des amis d'Alexandre, lui demanda douaire pour ses filles. Le roi commanda qu'il prist cinquante talents. Perillus repondit que dix seroient assés. C'est assés a toi, dit Alexandre, d'en recevoir autant, mais a moi non de n'en donner qu'autant. O liberalité digne d'un vrai prince. A Dieu, ma seur, je ne vous ferai plus longue lettre, par ce que j'ai mal aus dents. A St. Germain.

XLVI.

M. SC. R. ELIZABETE SORORI S. P. D.

QUUM Aristodemus unus ex numero amicorum Antigoni Regis Macedoniæ, quamvis esset prognatus à coquo, persuaderet regi detrahere impendia et largitiones, Tua verba, inquit, Aristodeme, ius olent: demonstrans avaritiam esse coquorum, non regum, et tali consilio ind[i]care à quo patre natus esset, non cujus erat amicus. Antigonus hoc dicto demonstrabat, id quod Artoxerces filius Xercis dicebat, videlicet dignius esse principi augere honores, et divitias eorum, quibus. imperat, quam minuere. Vale. 4. Calend. Decemb. apud St. Germanum.

XLVII.

M. SC. R. EL. SORORI S. P. D.

HÆC historia non est indignior nec inutilior illa quam tibi recitabam heri. Perillus, unus amicorum Alexandri, ab Alexandro petijt dotem pro suis filiabus. Rex jussit ut acciperet quinquaginta talenta. Perillus respondit decem satis esse. Sufficeret tibi, inquit Alexander, tantum accipere, sed mihi non satis est tantum dare. O liberalitatem dignam vero principe. Vale, soror dilectissima mea, non possum longiorem facere epistolam, quia laboro dentibus. Apud St. Germanum. 3. cal. Decemb.

XLVIII.

JE trouve la liberalité d'Alexandre si emerveillable que je ne me puis tenir vous en parler. Quand quelque fois Xenocrates philosophe refusa cinquante talens qui lui envoia en don, disant qu'il n'en avoit que faire, lui demanda s'il avoit point d'amis qui en eussent besoin. A grand peine les richesses de Darius (dist le roi) m'ont-elles suffit pour mes amis.

XLIX.

JE vous raconterai (ma seur) une liberalité plus grande que toutes les autres. Anaxarchus philosophe vint au roy Alexandre pour ce qui scavoit bien qu'il estoit liberal, et qu'il aimoit fort les lettres, et lui demanda argent pour bastir un college. Le roy commanda a son tresorier qui donnast au philosophe ce qu'il demanderoit. Le tresorier, estonné de la demande du philosophe, remontra au roy qu'il demandoit cents talents. Il fait bien, dit-il, sachant qu' Alexandre en peut et veut autant donner. Voiant ce roy avoir acquis une si grande renommée par liberalité, je suis marrie que je n'ai de quoi je puisse faire paroitre ma volonté.

XLVIII.

M. SC. R. EL. SORORI S. P. D.

TANTA mihi videtur liberalitas regis Alexandri ut non possum quin tibi iterum loquar de illo. Quum aliquoties Xenocrates philosophus recusavit quinquaginta talenta quæ misit illi dono, dicens non esse illi opus: Petijt si non haberet amicos quibus esset opus. Vix, inquit, opes Darij mihi suffecerunt in meos amicos. Vale. Apud St. Germanum.

Decembris.

XLIX.

M. SC. R. EL. SORORI S. P. D.

HANC etiam tibibi (sic) recitabo liberalitatem majorem omnibus alijs. Anaxarchus philosophus venit ad regem Alexandrum, quod sciret eum esse liberalem et amare literas, et petiit ab eo argentum ut gymnasium ædificaret. Rex imperavit quæstori ut daret philosopho id quod peteret. Quæstor turbatus petitione philosophi indicavit Regi illum petere centum talenta. Bene facit, inquit, scit enim Alexandrum et posse et velle tantum dare. Quare videns hunc Regem tantam acquisisse famam liberalitate, dolet mihi quod non habeam unde possim patefacere meum beneficentissimum animum. Decembris.

« AnteriorContinuar »