Per cæca noctis tædia turbidæ,
Pigræ per horas lucis inutiles,
Torpesque, languescisque, curis
Solicitus nimis heu! paternis.

Tandem dolori plus satis est datum,
Exsurge fortis, nunc animis opus,
Te, docta, Laurenti, vetustas,
Te medici revocant labores.

Permitte summo quicquid habes patri,
Permitte fidens; et muliebribus,

Amice, majorem querelis

Redde tuis, tibi redde, mentem.

INSULA KENNETHI, INTER HEBRIDAS.

PARVA quidem regio, sed religione priorum
Clara, Caledonias panditur inter aquas,
Voce ubi Cennethus populos domuisse feroces
Dicitur, et vanos dedocuisse deos.

Huc ego delatus placido per cærulea curşu,
Scire locus volui quid daret iste novi.
Illic Leniades humili regnabat in aula,
Leniades, magnis nobilitatus avis,
Una duas cepit casa cum genitore puellas,
Quas amor undarum crederet esse deas.
Nec tamen inculti gelidis latuere sub antris,
Accola Danubii qualia sævus habet.
Mollia non desunt vacuæ solatia vitæ,
Sive libros poscant otia, sive lyram.
Fulserat illa dies, legis qua docta superna
Spes hominum et curas gens procul esse jubet.
Ut precibus justas avertat numinis iras,

Et summi accendat pectus amore boni.
Ponte inter strepitus non sacri munera cultus
Cessarunt, pietas hic quoque cura fuit:

Nil

opus est æris sacra de turre sonantis Admonitu, ipsa suas nunciat hora vices. Quid, quod sacrifici versavit foemina libros ? Sint pro legitimis pura labella sacris—

Quo vagor ulterius? quod ubique requiritur hic est; Hic secura quies, hic et honestus amor.

SKIA.

PONTI profundis clausa recessibus,
Strepens procellis, rupibus obsita,
Quam grata defesso virentem,

Skia, sinum nebulosa pandis!

His cura, credo, sedibus exulat;
His blanda certe pax habitat locis ;
Non ira, non moeror quietis
Insidias meditatur horis.

At non cavata rupe latescere,
Menti nec ægræ montibus aviis
Prodest vagari, nec frementes
In specula numerare fluctus.

Humana virtus non sibi sufficit;
Datur nec æquum cuique animum sibi
Parare posse, utcunque jactet
Grandiloquus nimis alta Zeno.

Exæstuantis pectoris impetum,
Rex summe, solus tu regis, arbiter;
Mentisque, te tollente, fluctus;
Te, resident, moderante fluctus.

ODE DE SKIA INSULA.

PERMEO terras, ubi nuda rupes
Saxeas miscet nebulis ruinas,
Torva ubi rident steriles coloni

Rura labores.

Pervagor gentes hominum ferorum,
Vita ubi nullo decorata cultu

Squallet informis, tugurique fumis

Foeda latescit.

Inter erroris salebrosa longi,

Inter ignotæ strepitus loquela,

Quot modis, mecum, quid agat, requiro,

Thralia dulcis?

Seu viri curas pia nupta mulcet,
Seu fovet mater sobolem benigna,
Sive cum libris novitate pascit

Sedula mentem.

Sit memor nostri, fideique solvat
Fida mercedem, meritoque blandum
Thraliæ discant resonare nomen

Littora Skiæ.

SPES.

Apr. 16, 1783.

HORA sic peragit citata cursum;
Sic diem sequitur dies fugacem!
Spes novas nova lux parit, secunda
Spondens omnia credulis homullis;
Spes ludit stolidas, metuque cæco
Lux angit, miseros ludens homullos.

VERSUS COLLARI CAPRÆ DOMINI BANKS
INSCRIBendi.

PERPETUI, ambita bis terra, præmia lactis
Hæc habet, altrici capra secunda Jovis.

AD FŒMINAM QUANDAM GENEROSAM QUÆ LIBERTATIS CAUSE IN SERMONE PATROCINATA FUERAT.

LIBER ut esse velim, suasisti, pulchra Maria:
Ut maneam liber, pulchra Maria, vale.

JACTURA TEMPORIS.

HORA perit furtim lætis, mens temporis ægra
Pigritiam incusat, nec minus hora perit.

QUAS navis recipit, quantum sit pondus aquarum,
Dimidium tanti ponderis intret onus.

QUOT VOX missa pedes abit, horæ parte secunda?
Undecies centum denos quater adde duosque.

Εἰς ΒΙΡΧΙΟΝ.

Εἶδεν ̓Αληθείη πρώην χαίρουσα γράφοντα
Ηρώων τε βίους Βίρχιον, ἠδὲ σοφῶν,
Καὶ βίον, εἶπεν, ὅταν ρίψης θανάτοιο βέλεσσι,
Σοῦ ποτε γραψόμενον Βίρχιον ἄλλον ἔχοις.

Εἰς τὸ τῆς ̓́ΕΛΙΣΣΗΣ περὶ τῶν ὀνείρων αἴνιγμα.

Τῷ κάλλους δυνάμει τί τέλος; Ζεὺς πάντα δέδωκεν
Κύπριδι, μήδ' αὐτοῦ σκῆπτρα μέμηλε θεῷ.

• The rev. Dr. Thomas Birch, author of the History of the Royal Society, and other works of note.

P When Johnson had composed this Greek epigram to Mrs. Elizabeth Carter, he said, in a letter to Cave, "I think she ought to be celebrated in as many different languages as Louis le grand." His admiration of her learning was so great, that when he wished to praise the acquirements of any one excessively, he remarked that, he knew as much Greek almost as Mrs. Carter. The verses in Elizæ Ænigma are addressed to the same excellent and accomplished lady. It is now nearly an insult to add, that she translated Epictetus, and contributed Nos. 44 and 100, to the Rambler. See Boswell, i. iii. and iv. and preface to Rambler, ii.-ED.